Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι συ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ. αλλ' ως ο Ληστής ομολογώ σοι. Μνήσθητι μου Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Η Αποστολική διαδοχή των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (ντοκουμέντα)

Η Αποστολική διαδοχή των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (ντοκουμέντα)
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΑΣΤΙΑΝΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ( ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ )

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Οι τρεις “μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος και η αίρεση ! ! !

Οι τρεις “μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος”, “τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου” και οι οικουμενικοί Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής. Με φλόγα ψυχής, με ιερό και αμείωτο ενθουσιασμό εργάσθηκαν, με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, για την ανύψωση του πνευματικού επιπέδου και την ψυχική καλλιέργεια των πιστών. Συγχρόνως με τα πύρινα κηρύγματά τους στηλίτευαν τις κοινωνικές αδικίες, την ασπλαχνία των πλουσίων και συνέβαλαν ουσιαστικά στην προστασία και ανακούφιση των αδυνάτων, των πτωχών και αναξιοπαθούντων συνανθρώπων. Μαζί με τα ιερά και λειτουργικά έργα τους φρόντιζαν και για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των προβλημάτων της καθημερινής ζωής των πιστών.
Μέλημα όμως και ενδιαφέρον ανύστακτο, μαζί με τις άλλες ιερές απασχολήσεις τους, είχαν και τη διατήρηση της πίστεως και την προφύλαξη των πιστών από παραχαράξεις της διδασκαλίας του θεόπνευστου Ευαγγελίου. Όπως φαίνεται από τα θαυμάσια συγγράμματά τους, συχνά μιλούσαν για τις αιρέσεις και τους αιρετικούς, που με τη σατανική έμπνευσή τους επιχειρούσαν να αλλοιώσουν την Πίστη και να διαστρέψουν το περιεχόμενο του ιερού Ευαγγελίου, με αποτέλεσμα την αιώνια καταστροφή των πιστών.
Εμπρός σ’ αυτόν τον κίνδυνο, που απειλούσε την Εκκλησία κατά την εποχή τους, όρθωσαν το πνευματικό τους ανάστημα και πολέμησαν τις αιρέσεις από οπουδήποτε κι αν προέρχονταν αυτές.
Τα πνευματικά όμως βέλη τους δεν τα έστρεφαν εναντίον των ανθρώπων, αλλά της αιρέσεως που αυτοί δίδασκαν και διέδιδαν. Χαρακτηριστικά έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος: “Τω λόγω διώκω, ου τον αιρετικόν, αλλά την αίρεσιν, ου τον άνθρωπον αποστρέφομαι, αλλά την πλάνην μισώ και επισπάσασθαι βούλομαι” (ΕΠΕ 37, 296).
Δηλαδή: Χρησιμοποιώ ως άλλο όπλο τον λόγο και τον στρέφω όχι εναντίον των ανθρώπων, που είναι θύματα της αιρέσεως, αλλά εναντίον της αιρέσεως. Την αίρεση και πλάνη μισώ και με τον αγώνα μου ποθώ να αποσπάσω από τη διαβολική πλάνη τους ανθρώπους που έχουν παρασυρθεί.
Για τους καθοδηγούς όμως των αιρετικών δεν δίσταζαν να γράψουν και τους πιο βαρείς χαρακτηρισμούς, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να τους αντιληφθούν και να ξεφύγουν από τις πλεκτάνες τους. Έτσι ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ονομάζει τους αιρετικούς “βαρείς λύκους… ληστάς και κλέπτας… αρπάζοντας αρπάγματα, ψυχάς κατεσθίοντας”. Σαν άλλοι σκληροί και άγριοι λύκοι, δηλαδή, και σαν ληστές και κλέφτες ορμούν εναντίον των πιστών, για να αρπάξουν τη λεία τους και να καταφάγουν τις ψυχές τους. Είναι “δεινοί θήρες… ημών μη φειδόμενοι”. Είναι τρομερά θηρία που δεν μας λυπούνται (ΕΠΕ 2, 156, 242).
Πολύ εντυπωσιακά είναι τα όσα γράφει για τους δασκάλους των αιρετικών, τους βαμμένους αιρετικούς που μένουν πεισματικά στις κακοδοξίες τους, και ο Μέγας Βασίλειος.
“Ούτε Αιθίοψ αλλάξει ποτέ το δέρμα αυτού ούτε πάρδαλις τα ποικίλματα αυτής, ούτε ο εν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς αποτρίψασθαι δύναται το κακόν της αιρέσεως” (ΕΠΕ 2, 132).
Δηλαδή. Ούτε ένας Αιθίοπας μπορεί να αλλάξει το χρώμα του δέρματό

Αλλού ο Μέγας Βασίλειος τονίζει ότι η αίρεση είναι “ρίζα πικρά καρπόν ολέθριον αναδίδουσα” (ΕΠΕ 2, 14). Μοιάζει με πικρή ρίζα, που παράγει καταστρεπτικό, φαρμακερό καρπό.
Και τι συνιστούσαν οι μέγιστοι οικουμενικοί Διδάσκαλοι στους πιστούς ως πρέπουσα συμπεριφορά έναντι των αιρετικών; Μήπως να φέρονται με αβρότητα και να τους συναναστρέφονται άφοβα, όπως κάμνουν ορισμένοι σύγχρονοι Ορθόδοξοι; Όχι βέβαια! Αντίθετα, συμβούλευαν διακοπή κάθε σχέσεως. Ο ιερός Χρυσόστομος με τον χαρακτηριστικό του τρόπο έλεγε: “Φεύγε των τοιούτων τας συνουσίας ως των φαρμάκων τα δηλητήρια. Και γαρ εκείνων ούτοι χαλεπώτεροι· εκείνα μεν γαρ μέχρι του σώματος ίστησι την βλάβην, ούτοι δε αυτή τη σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται” (ΕΠΕ 30, 340). Απόφευγε, λέει ο θείος Χρυσόστομος, τις σχέσεις με τους αιρετικούς όπως και τα δηλητήρια. Οι αιρετικοί είναι χειρότεροι από τα δηλητήρια, διότι αυτά βλάπτουν το σώμα μόνο, ενώ αυτοί καταστρέφουν τη σωτηρία της ψυχής.
Και ο άγιος Γρηγόριος συμβούλευε: Αυτούς που έπεσαν θύματα της αιρέσεως “έως μεν αν ή δυνατόν προσλαμβανώμεθα και θεραπεύωμεν· ανιάτως δ’ έχοντας αποστρεφώμεθα, μη της νόσου μεταλάβωμεν πριν μεταδούναι της εαυτών υγείας” (ΕΠΕ 1, 268). Θα προσπαθήσουμε, δηλαδή, να βοηθήσουμε κάποιον, που παρασύρθηκε από αιρετικούς, να συνέλθει και να μετανοήσει. Όταν όμως κάποιοι αιρετικοί έγιναν και είναι ανίατα ασθενείς, να τους αποφεύγουμε. Διότι υπάρχει κίνδυνος, πριν προλάβουμε να τους θεραπεύσουμε και να τους μεταδώσουμε την υγεία μας, να κολλήσουμε εμείς την ασθένειά τους. (Ας τα ακούσουν οι σύγχρονοί μας οικουμενιστές που “κάθε λίγο και λιγάκι” έχουν συναντήσεις με τους αμετανόητους παπικούς, νομίζοντας ότι θα τους βοηθήσουν να συνέλθουν και να μετανοήσουν).
Ανάλογα συμβουλεύει και ο Μέγας Βασίλειος: Το να φροντίσουμε για τη μετάνοια των αιρετικών είναι καλή ενέργεια. Και είναι θεάρεστο να τους καλέσουμε και να μιλήσουμε “εις συνάφειαν” για να ενωθούν μαζί μας· “καν πείσωμεν, κοινώς αυτοίς ενωθήναι”, να ενωθούμε μαζί τους, αν τους πείσουμε να μετανοήσουν· “εάν δε αποτύχωμεν, αρκείσθαι ημάς αλλήλοις” να αρκεσθούμε στις σχέσεις μας μεταξύ μας οι πιστοί. Και συνεχίζει ο Άγιος στην ίδια επιστολή του προς τον Ευσέβιο, επίσκοπο Σαμοσάτων, γράφοντας συμπερασματικά: “Εάν μεν ουν πεισθώσιν σοι, ταύτα άριστον”. Εάν πεισθούν οι αιρετικοί στα λόγια σου, αυτό θα είναι επιτυχία, άριστη κατάληξη. “Ει δε μη, γνωρίσατε τους πολεμοποιούς”· διαφορετικά μάθετε ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν μάχες στην Εκκλησία, “και παύσασθε ημίν του λοιπού περί διαλόγων επιστέλλοντες”· και πάψτε στο εξής να μου στέλνετε επιστολές, ζητώντας να σας επιτρέψω διαλόγους και συμφιλίωση με τους αιρετικούς (ΕΠΕ 1, 274-276).
Απάντηση ξεκάθαρη, σαφέστατη. Χωρίς ίχνος συμβιβασμού με τους κακοδόξους.
Έτσι έβλεπαν την αίρεση οι κορυφαίοι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας. Και έτσι αντιμετώπιζαν τους αιρετικούς.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΑΡΣΑΛΩΝ ΚΥΡΟΥ ΘΕΩΝΑ ΣΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980

+

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΡΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ,ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ  Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ Κ ΦΑΡΣΑΛΩΝ ΚΥΡΟΣ ΘΕΩΝΑΣ,ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΥΩΝ ΦΩΤΙΟΣ,ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΔΕΞΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ι.Μ.Π.ΚΑΝΑΛΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ.


Ο ΣΕΒΑΣΤΟΣ ΚΥΡΟΣ ΘΕΩΝΑΣ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΤΗΤΩΡ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΦΑΡΣΑΛΩΝ,ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΕΠΙ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΦΑΡΣΑΛΩΝ.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΕ ΑΓΙΟΣΥΝΗ,ΞΑΚΟΥΣΤΟΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ.
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΙΩΧΘΗ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΣ ,ΟΤΙ,ΕΦΥΛΑΚΙΣΘΗ ΠΟΛΛΑΚΙΣ, ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΣΥΡΑΝΕ ΜΕ ΑΓΡΙΟ ΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΣΑΛΑ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.
ΑΥΤΗ Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΗΤΟ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΥΤΟ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΥΡΟΝ ΑΥΞΕΝΤΙΟΝ.
ΣΥΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΣΑΝ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ ΚΥΡΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ , Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ  ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΝΑΛΑΣ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ. Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΞΕΝΗ ΜΟΝΑΧΗ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΨΑΛΛΑΝ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ.
ΓΡΑΨΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΑ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΟΤΙ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.ΕΜΕΙΣ ΘΕΩΡΗΣΑΜΕ ΙΕΡΟΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΜΕΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΛΑΟΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΑ  ΣΠΑΝΙΑ  ΓΙΑ ΤΟΝ 20΄ΑΙΩΝΑ.
ΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΑΓΙΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑ ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΕΣΕΥΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΠΑΤΡΙΔΑ , ΘΡΗΣΚΕΙΑ , ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
                +
Η ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ 

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΥ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ,ΟΤΙ ΘΝΗΤΟΝ ΜΕΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕ Η ΨΥΧΗ

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ,ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΑΓΙΟΡΙΤΗΣ,ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗ ΟΣΙΟΛΟΓΙΟΤΑΤΗ ΞΕΝΗ ΜΟΝΑΧΗ.
                                                  +         
            Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ Κ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.... 
                                ΚΥΡΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 1994                     


Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ!!


ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ


Βρήκαμε την ευτυχία την πραγματική χαρά
νοιώσαμε και την θρησκεία στην Παντάνασσα κοντά
Ω τι χαρά, ω τι χαρά που αισθανόμαστε κοντά στην
Παναγιά (δις)

Ο γλυκύτατος Σωτήρ μας, μας ευφραίνει την ψυχή
την παιδαγωγεί μ` αγάπη και με πατρική στοργή
Τρέξατε εμπρός, τρέξατε εμπρός εις την εκκλησία που
μας κράζει ο Χριστός (δις)

Τι χαρά τι ευτυχία που μας δίνει η Παναγιά
δώρα πλούσια πολλά και καρδία καθαρά
Κανείς παιδιά μην δειλιά να πλησιάσει την θρησκεία
την γλυκειά (δις)

Η εκκλησία και η Μητέρα μας φέγγει όλο από Φως
και η ευλογία του Πατρός μας, μας φωτίζει διαρκώς
Ω τι χαρά, ω τι χαρά που αισθανθήκαμε κοντά στην
Παναγιά (δις)

Ας διώξουμε μακριά μας κάθε μέριμνα κακή
και ας βαδίσουμε μια νέα και πνευματική ζωή
Κανείς παιδιά μη δειλιά να πλησιάζει την θρησκεία
την γλυκειά (δις)

Χαίρε Κεχαριτωμένη Μητροπάρθενε αγνή
Συ διδάσκεις τον λαό τον αμαθή
Ω τι χαρά, ω τι χαρά που μας χαρίζει η κάθε μέρα
η Παναγιά (δις).

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ



Μαρία μου Μαγδαληνή, ήρθα και γω κοντά σου
και σου ζητώ την χάρη σου τα λόγια τα δικά σου.

Ηρθα να πάρω δύναμη και χάρη από σένα
βοήθησε Μαρία μου και το δικό μου πνεύμα.

Δώσε χαρά στους πάσχοντας, στους ασθενείς υγεία
και παρακάλα τον Χριστό και δι’ ημάς Μαρία.

Τα λόγια τα μυρίπνοα, δώσε να σε υμνούμε
και με τα μάτια της ψυχής τον Κύριο να ιδούμε.

Άνοιξε την διάνοια Μαγδαληνή Μαρία
και σκόρπισε το άρωμα που πήγες στον Σωτήρα.

Και εμείς ν’ ακολουθήσουμε, τα ίχνη τα δικά σου
ν’ ακούσουμε Μαγδαληνή και μεις, το Μη Μου Απτου.

Τον συπεδώνα της ψυχής, έλα να καθαρίσεις
από τον Κύριο ημών εσύ να το ζητήσεις.

Αυτήν την άγια βραδιά, έλα να μας στολίσεις
ουράνια χαρίσματα την ψυχή μας να ενδύσεις.

Είναι η ψυχή μας άρρωστη, βοήθεια σου ζητούμε
δώσε μας θεία φάρμακα για να θεραπευθούμε.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ



Ω Παναγία Δέσποινα μεγάλο τ` όνομα Σου
μεγάλη και η χάρη Σου και το προσκύνημά Σου

Παράκληση σου κάνουμε και σε παρακαλούμε
την χάρη σου γυρεύουμε εσένανε καλούμε

Προσπίπτου η ταλαίπωρος ζητώ το έλεος Σου
όπως γενείς Μεσίτρια, Αγνή προς τον Υιό σου

Ινα ιδεί τη θλίψη μου ακούσει τη φωνή μου
και επιτύχει βάλσαμο έλεος στην ψυχή μου

Εσύ είσαι η Παντάνασσα, είσαι η Βασίλισσα μας
η Παναγιά η Δέσποινα η προστάτισσα μας

Συ τας καρδίας των πιστών ευφραίνεις και δροσίζεις
και τας ψυχάς των ευσεβών λαμπρύνεις και φωτίζεις

Εσύ είσαι η Ιατρός όπου θα μας γιατρέψεις
κάθε ψυχή αμαρτωλή θα την θεραπεύσεις

Θεράπευσε μας την ψυχή κι` ύστερα Αγνή το σώμα
φώτιση δώσε Δέσποινα σε όλη σου την χώρα

Αγαπητοί μου Χριστιανοί όλοι μετανοείτε
στη Παναγιά και στο Χριστό το ήμαρτον ζητείτε

Αυτή είναι η Μεσίτρια όπου θα μεσιτεύσει
εις τον Ιησού μας τον Χριστό θα πάει να πρεσβεύσει

Αυτή είναι η Βασίλισσα είναι η Πλατυτέρα
είναι η Μάνα του Χριστού και του Θεού Μητέρα

Αυτή θα σώσει τον λαό και όλα τα παιδιά της
γιατί είναι Μάνα στοργική τα θέλει όλα δικά της

Ω Παναγία Δέσποινα πάντα θα σε δοξάζω
τα θαύματα σου τα πολλά πάντοτε θα φωνάζω

Όποιος ελπίζει εις Εσέ και σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται

Χαίρε Μαρία δια Σου το παν χαράς πληρούται
πας άνθρωπος ευφραίνεται πάσα ψυχή ζωούται

Χαίρε Μαρία δια σου εύρωμεν σωτηρίαν
και δια Σου λαμβάνομεν οι πάντες ευλογίαν

Βασίλισσα των Ουρανών Μεσίτρια του Κόσμου
Προστάτρια των ορφανών καύχημα των Αγγέλων

Ω Παναγία μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ



Παρθένα στήριγμα γλυκό Μητέρα του Θεού μας
που είσαι για μας παρηγοριά στο σώμα και στο νου μας

Βασίλισσα των Ουρανών που είσαι για μας γαλήνη
αστέρι που λαμποκοπής χωρίς ποτέ να σβήνει

Στείλε Μητέρα του Θεού στον κόσμο την ειρήνη
κι` οδήγα κάθε άσπλαχνο εις την ελεημοσύνη

Τέλος αξίωσε και μας όπου σε προσκυνούμε
και στρατιώτες τίμιοι του Γιου Σου να γενούμε

Στον σκλαβωμένο χάρισε ελεύθερη πατρίδα
στον ναυαγό που δέρνεται του γλυκασμού σανίδα

Σωσίβιο αληθινό στον ναυαγό που πλέει
ελπίδα ολοζώντανη σε κείνον όπου κλαίει

Δροσιά και ανακούφιση στ` αρρώστου το κρεβάτι
που χύνεις μύρα κι ευωδιά με όλη Σου την χάρη

Στην χήρα την παρηγοριά στον άρρωστο υγεία
σε μας δίνε ανακούφιση γλυκιά μας Παναγία

Προστάτευε μας Παναγιά με μητρική αγάπη
απ` το σκληρό κι απ` τ` άδικο στον κόσμο μονοπάτι

Οποιος ελπίζει εις Εσέ και Σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται

Ω Παναγιά μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ



Πεπλανημένο πρόβατο είμαι και ζήτησον με
Χριστέ μου ως φιλάνθρωπος πρόφθασον λύτρωσον με

Ιησού γλυκύτατε Θεέ, παμπόθητε Σωτήρ μου
Ιησού γίνε το έλεος και σώσον την ψυχή μου

Να μου χαρίσεις δάκρυα ως τον Δαυΐδ να κλαίω
και ως τον Πέτρο να θρηνώ κι ως τον ληστή να λέγω

Το μνήσθητι μου Κύριε με πόνο να φωνάζω
και ως τον άσωτον υιόν το ήμαρτον να κράζω

Ν’ αναστενάζω εκ ψυχής ως η γυνή εκείνη
που άλειψε τους πόδας σου με μύρα και εθρήνει

Και έβρεχε τους πόδας σου από τα δάκρυα της
να εξαλείψεις ως Θεός τα αμαρτήματα της

Παράσχου ικετεύω σε και με της τρισαθλίας
δάκρυα κατανύξεως και τρόπο μετανοίας

Ιησού μου Ωραιότατε, Ιησού μου Ευλογημένε
Ιησού μου Υπεράγαθε, Χριστέ Αγαπημένε

Ιησού μου Παντοδύναμε, Ιησού μου Πανοικτίρμων
Ιησού Φιλάνθρωπε Θεέ μόνε Παντελεήμων

Ιησού Μαρτύρων καύχημα, Ιησού χαρά Αγγέλων
Ιησού τροφή των εκλεκτών και δόξα των δικαίων

Ιησού Εσταυρωμένε μου Ιησού μου Πληγωμένε
πιστεύω εις την δόξαν σου στην Χάρη σου πιστεύω

Πιστεύω σαν θα κατεβείς στην γη για να μας κρίνεις
Χριστέ μου Πολυέλεε έλεος να μας δίνεις

Για μια αμαρτωλή ζωή για μια ψυχή αθλία
που θέλει ν’ αφοσιωθεί στα Ουράνια τα Θεία

Είν’ τ’ αμαρτήματα πολλά που έχω καμωμένα
Χριστέ μου αφήρεσε μου τα νάρθω και γω με σένα

Εγώ σ’ εσταύρωσα Χριστέ με τ’ αμαρτήματα μου
που έπραξα η τάλαινα εις την νεότητα μου

Μα δώσε μου συγχώρεση ως τον ληστή την πόρνη
και ως τον άσωτον υιόν καθώς και τον τελώνη

Ολοι ας μετανοιώσουμε το ήμαρτον να πούμε
κι απ’ τον γλυκύ Σωτήρα μας έλεος ας ζητούμε.

Κι όταν θα έρθει η στιγμή να δώσω την ψυχή μου
στον Μιχαήλ Αρχάγγελο σε Σε τον Λυτρωτή μου

Τα Χερουβέιμ τα Σεραφείμ νάναι τότε μαζί μου
για να με παραδώσουνε σε Σένα το Σωτήρ μου

Βοήθησέ μας Κύριε να φωτισθούμε όλοι
όπως εφωτισθήκανε οι δώδεκα Αποστόλοι

Που αγράμματοι ήσαν όλοι τους ασήμαντοι ψαράδες
και όμως υπερέβησαν σοφούς καθηγητάδες.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ


Ιησού μου ωραιότατε καμέ να σ’ αγαπώ
να σ’ αγαπώ θερμότατα και άλλο δεν ζητώ

Ιησού μου επιθύμησα εξ’ όλης της ψυχής
παντοτινά να φλέγομαι αγάπης Θεϊκής

Και τούτο το ανέκφραστο Χριστέ μην αρνηθείς
παντοτεινά να φλέγομαι αγάπης Θεϊκής

Ιησού μου επιθύμησα τα κάλλη τα δικά Σου
να πράττω έργα αγαθά να είναι αρεστά Σου

Εργα Άγια Θεϊκά Εσένα να υμνούνε
τον Σταυρικό Σου θάνατο να το δοξολογούνε

Ήμουν τυφλή δεν ήξερα δια να Σε δοξάζω
μα τώρα που ανέβλεψα εγώ πολλά σου ψάλλω

Εσύ Σταυρώθηκες για μας και μεις αδιαφορούμε
Σώσε μας Πολυέλαιε να μην απωλεσθούμε

Την ώρα του κινδύνου μας που όλη η γη θα τρέμει
Εσύ Χριστέ μας πρόφθασε Σώσε την Οικουμένη

Προς χάριν της Μανούλας σου και Διδασκάλισσας
Εσύ Χριστέ μου Ιησού να σώσεις τας ψυχάς μας

Την Θείαν Βασιλείαν σου ταχύ στην γη να φέρεις
και ως καλός Ποιμήν Εσύ τα πάντα να ποιμαίνεις

Ειρήνη αγαλλίασι να ιδούν τα έθνη όλα
και τότε εμείς θα ψάλλουμε Ιησού με ένα στόμα.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ



Περιστερά ολόλευκη το Πνεύμα Aληθείας
τις πτέρυγες σου δώσε μας και χάρη μετανοίας

Δώσε μας πνεύμα συνέσεως σοφία και αγάπη
για ν’ ανεβεί ολόλευκη η ψυχή μας εις τον Πλάστη

Το πνεύμα φόβου στον Θεό πραότητα μεγάλη
ν’ αξιωθούμε οι αμαρτωλοί στα δεξιά του Πλάστη

Μα δώσε μας ταπείνωση και πνεύμα ηγεμονίας
Υιοθεσίας Κρίσεως μαζί κι Επαγγελίας

Πνεύμα Ευσεβείας και Βουλής και Πίστεως Μεγάλης
και Πνεύμα ζήλου να ’χουμε να μοιάσουμε στον Πλάστη

Αγιοσύνη δώσε μας και καθαρό το σώμα
μην το Θεό εξοργίζουμε πιο πολύ ακόμα

Ισχύν και κρίσιν θέλουμε ψηλά για να σταθούμε
μην τύχει απ’ τον αρχέκακο και αλυσοδεθούμε

Το ζων το ύδωρ δώσε μας η δίψα μας να σβήσει
και Πνεύμα ως γάργαρο νερό σ’ όλους να κατοικήσει

Φως είναι ο Πατέρας μας κι ο Ιησούς Χριστός μας
Φως και το άγιο Πνεύμα μας με πύρινας τας γλώσσας

Το άγιο Πνεύμα μας αυτό δεν έχει αρχή και τέλος
δι αυτού ο Πατήρ γνωρίζεται και Χριστιανών το γένος

Μια δύναμις μια σύνταξις τα τρία ενωμένα
Αγία Τριάδα λέγονται σφιχτά αγκαλιασμένα

Βοήθησε μας Κύριε να φωτισθούμε όλοι
όπως εφωτισθήκανε οι δώδεκα Αποστόλοι

Που αγράμματοι ήσαν όλοι τους ασήμαντοι ψαράδες
και όμως υπερέβησαν σοφούς καθηγητάδες.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ


Δοξάζω τον Πατέρα
Δοξάζω τον Υιό
Δοξάζω τ’ Αγιο Πνεύμα
το πανταχού παρόν

Δοξάζω τον δοτήρα
του ήλιου του Φωτός
Δοξάζω των Αγγέλων
Πατέρα του Παντός

Δοξάζω Παντογνώστη
Εσένα τον Θεό
Δημιουργό των όλων
και της Ψυχής φρουρό

Δοξάζω Παντοκράτωρ
αγάπη την πολύ
που δείχνεις εις εμένα
την αμαρτωλή πολύ

Δοξάζω σου Θεέ μου
που κυβερνάς την γη
και με σοφία τόση
την διοικείς Εσύ.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ



Θεοτόκε Κόρη Ανύμφευτε Θεού μας η Μητέρα
την Υπαπαντή υμνούμεν σου την όμορφη ημέρα

Σε βλέπουμε χαρούμενη με μάτια της ψυχής μας
να προχωρείς αγέρωχη κρατώντας τον Ιησού μας

Μανούλα Νύμφη εκλεκτή είναι το θαύμα Μέγα
που ο Παντοκράτορας Θεός επέτρεψε σε σένα

Να περπατάς πάνω στην γη και να κρατάς στα χέρια
τον Κτίστη ολόκληρης της γης του Σύμπαντος κι αιθέρα

Ο Συμεών περίμενε εκατό και δέκα χρόνια
τη μέρα τη σημερινή που και εμείς θα υμνούμε αιώνια

Τα γέρικα τα χέρια του σαν έπιασαν τον Κτίστη
Νυν απολύεις Δέσποτα ψιθύρισαν τα χείλη

Και δάκρυα εκύλισαν απ’ τα αγιασμένα μάτια
γιατί εξεπληρώνετο η υπόσχεση κατά πάντα

Θυμήθηκε ο Συμεών την Θεία τιμωρία
που ένιωσε στο πρόσωπο από την απιστία

Την απιστία που έδειξε στα λόγια του Προφήτου
που έλεγε πως θα γεννηθεί Υιός εκ της Παρθένου

Και θάναι Υιός Θεού Αυτός τον κόσμο θα λυτρώσει
και τ’ όνομα Εμμανουήλ θα τον φωνάζουν όλοι

Γι’ αυτό μετά το ράπισμα ακούει φωνή μεγάλη
που έλεγε θα τον ηδείς στα χέρια θα τον πάρεις

Και να που τώρα έβλεπε την άσπιλο Παρθένο
στην αγκαλιά της να κρατά τον Κτίστη ως θείο βρέφος

Με δάκρυα αγκάλιασε τον Δημιουργό των όλων
και εύχαρις εζήτησε να φύγει από τον κόσμο

Χαίρε Παρθένε Μαριάμ μετά του Ιησού μας
Χαίρε Υιέ Θεού Εσύ Μεγάλε αδερφέ μας

Χαίρε υμνούν οι μαθητές την υπαπαντή του Κτίστου
Χαίρε υμνούν και χαίρονται την όμορφη μορφή σου

Εμμανουήλ Εμμανουήλ πόσο σε αγαπούμε
ρίξε μας βλέμμα ευσπλαχνικό μην εγκαταλειφθούμε

Ανοιξε την αγκάλη σου μετά της Αειπαρθένου
και σκέπασε μας Κύριε μην δούμε την οργή σου

Φύλαξε μας Ιησού και σφράγισε μας όλους
γιατί πολύ φοβόμαστε τους δύσκολους τους χρόνους

Στείλε μας τους αγίους σου για συντροφιά αγγέλους
Στείλε τους Αποστόλους σου να είναι στο πλευρό μας

Ακουσε την Μάνα μας γλυκειά μας Πλατυτέρα
και ευσπλαχνίσου όλους μας Κτίστη και Πατέρα.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Ω Γλυκειά μου Παναγία
που είσαι Μάννα του Ιησού
δόσ’ μου λόγια να σε υμνήσω
καθάρισε μου Εσύ το νου

Τι να πρωτοθαυμάσω
τι να πρωτοθυμηθώ
την αγνότητα την μεγάλη
ή την αγάπη σου εις τον Θεό;

Απ’ τα εισόδια σε γνωρίζω
πως μικρό παιδάκι Εσύ
η Μητέρα σου η Αννα
εις τον Ναό σε οδηγεί

Ήσουν τριών χρονών παιδούλα
ήσουν γεμάτη Θείο Φως
όταν σε κάλεσε ο Πατέρας
να προετοιμασθείς για τον Χριστό

Ο Γαβριήλ που επροστάχθη
να `ρθει για να σε φρουρεί
έκθαμβος σε θεωρούσε
αγιασμένη Παιδούλα Εσύ

Γεμάτος φόβο σ’ αντικρίζει
γεμάτος δέος σε ομιλεί
και την Παλαιά την Διαθήκη
σου διδάσκει γλυκειά μορφή

Ω Μεγάλη Εσύ Μητέρα
Ω Κυρία του Παντός
Ω Βασίλισσα του κόσμου
δόσ’ μου και μένα λίγο Φως

Συ Μητέρα Παναγία
χάιδεψε το ορφανό
που μονάχο του τις νύχτες κλαίει
δίχως επίγειο οδηγό

Συ προστάτεψε την χήρα
έλεος στον αμαρτωλό
το παιδί που εγκαταλείφθει
άσπλαχνα απ’ τον γονιό

Και `μεις απόψε γλυκειά Μητέρα
όπου γιορτάζει όλη η γη
σου προσφέρουμε ένα δώρο
την καρδιά μας και την ψυχή

Είσαι η Μανούλα η δική μας
και εμείς οι μικροί σου νεοσσοί
κράτησε μας γερά μην τύχει
ο αρχέκακος μας βρει

Μα τέτοια Μάννα δεν έχει άλλος
πιο μεγάλη πιο τρανή
απ` την Μάννα του Ιησού μας
που προλαβαίνει το κάθε τι

Σ` αγαπούμε Σ` αγαπούμε
Σ` αγαπούμε πάρα πολύ
δυο καρδιές δώσε σε όλες
η αγάπη να κλεισθεί

Ω Κυρία των Αγγέλων
Ω Βασίλισσα Εσύ
θα σ`αγαπώ αιώνια τώρα
όσο θα ζω πάνω στην γη

Χαίρε όμορφο βλαστάρι
της Αννας και του Ιωακείμ
Χαίρε καύχημα του Ιησού μας
ευλογημένη εν γυναιξί

Χαίρε σου φωνάζουν όλοι
οι Αγγελοι τ` ουρανού
και Κυρία τους σε γνωρίζουν
και με φόβο σε υμνούν

Χαίρε Μητέρα του Ιησού μας
Χαίρε Μάννα του Παντός
Χαίρε Βασίλισσα των Αγγέλων
Χαίρε Βασίλισσα των πιστών

Χαίρε Χαίρε Χαίρε Χαίρε
Χαίρε Μάννα του Ιησού
Χαίρε άνθος του παραδείσου
Χαίρε κρίνο του αγρού.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Μητέρα Παναγία μας
Μανούλα ένα γύρω
απ’ την εικόνα της γέννησης
σου στέλνουμε έναν ύμνο

Μαθήτριες και μαθητές
υμνούν την γέννηση σου
το Χαίρε σου προσφέρουνε
και δώρα στη γιορτή σου

Με γαρύφαλλα ολόλευκα
που μοιάζουν την Ψυχή σου
στεφάνη εμείς σου πλέκουμε
σαν σύμβολο της ζωής σου

Λουλούδια σου προσφέρουμε
Μητέρα του Θεού μας
πενήντα εννιά τον αριθμό
όσα τα χρόνια της ζωής σου

Λουλούδι είσαι εύοσμο
του Παραδείσου άνθος
του Πατέρα είσαι το καύχημα
και του Υιού το κάλλος

Είσαι της γης και τ’ ουρανού
η κλίμαξ η μεγάλη
που τους βροτούς ανέβασες
στου ουρανού τα κάλλη

Γιορτάζουνε τα σύμπαντα
την θεία γέννηση σου
γιατί την απολύτρωση
έφερε η υπακοή σου

Μητέρα του Υιού Θεού
απόψε εγεννήθη
και τάγμα αγγελικό
στην κλίνη φτερουγίζει

Για Σε Παρθένα μίλησαν
πολλοί απ’ τους προφήτες
κι εγκώμια σου έψαλαν
προτού τη γέννηση σου

Η γη απόψε ενώνεται
με τον Ουρανό Μητέρα
και αιτία είν’ η γέννηση
η δική σου γλυκειά Παρθένα

Οι Αγγελοι εξεπλάγησαν
απ’ τη θεία τη μορφή σου
όταν διατάχθηκαν
να παίζουνε μαζί σου

Η όψη σου Μανούλα μου
ήταν ζωγραφιά ωραία
και στο βρεφικό χαμόγελο
άνθιζε η γη πέρα ως πέρα

Τα λουλούδια που έγερναν
γλυκά τα πέταλα τους
την γέννηση ψιθύριζαν
την άπειρη ομορφιά σου

Τ’ αηδόνια μαζεύτηκαν
στην κλίνη σου Μητέρα
κι κελαηδούσαν όμορφα
για Σένα Πλατυτέρα

Δέξαι Μητέρα σήμερα
και από μένα ένα λουλούδι
στην βρεφική την κλίνη σου
στολίδι για να γίνει.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ



Εναν ύμνο θέλω να ψάλλω
τρισμακάριστε σταυρέ
σε Σε το όπλο το μεγάλο
των Χριστιανών εσύ φρουρέ

Ατενίζω κάθε μέρα
με τα μάτια της Ψυχής
σε πόσο ύψος Εσέ μεγάλο
σ’ ανεβάσανε οι πιστοί

Βλέπω Σταυρέ μου να ενώνεις
την γη μαζί τον ουρανό
και το αίμα του Ιησού μας
να σε ποτίζει αυτό καυτό

Το αίμα που πότισε εσένα
έγινε αιτία λυτρωμού
κάθε αμαρτωλού ανθρώπου
κάθε πιστού Χριστιανού

Τι μεγάλη τιμή για Σένα
ω ξύλο τρισμακάριστο
να ποτισθείς με τ’ Άγιο αίμα
του Πλαστουργού και Ποιητού

Ω Σταυρέ μου αγαπημένε
σε παρακαλώ πολύ
πλύνε και εμέ μ’ αυτό το αίμα
ν’ αγιασθεί μου η ψυχή

Ω τρισόλβιο Εσύ ξύλο
όπλο κατά του πονηρού
δώσε μου δύναμη να νικήσω
τις παγίδες του εχθρού

Σημείωσε μου το σημείο
σ’ όλο το σώμα μου Σταυρέ
για να με βλέπει και φοβάται
για την δική σου δύναμη

Πανσεβάσμιε Σταυρέ μου
σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά
που έγινες η σκάλα για ν’ ανέβω
στα ουράνια τα σκηνώματα

Σ’ ευχαριστώ που στις πληγές μου
ρίχνεις βάλσαμο γλυκό
και περίσσια χάρη δίνεις
να πολεμώ με τον εχθρό

Κράτησε με από το χέρι
σε παρακαλώ σφιχτά
γιατί ποθώ απ’ την ψυχή μου
ν’ ανέβω στα ουράνια

Αν Εσύ με περιβάλεις
με την χάρη σου Σταυρέ
είναι σίγουρο πια τότε
πως θάμαι αιώνια μ’ Εσέ

Και συ που νοιώθεις κουρασμένος
ασεβής και αμαρτωλός
έλα τώρα να σε σώσει
του Κυρίου ο Σταυρός

Των αμαρτωλών ο φίλος
Λυτρωτής ειν’ ο Χριστός
σαν σε εγκαταλείπουν όλοι
παραμένει μόνο Αυτός

Ναι καρφώθηκε στο ξύλο
για να λυτρωθώ και εγώ
κι από του Σταυρού το δρόμο
ν’ ανέβω στον ουρανό

Πάρε του Σταυρού το δρόμο
ο Χριστός σε καρτερεί
θα σε πλύνει θα σε πείσει
πως και Συ έχεις σωθεί

Τον Χριστό ν’ ακολουθήσεις
ναι σ’ Αυτόν το παν θα βρεις
την Ψυχή σου Αυτός θα σώσει
κι αιωνίως μ’ Αυτόν θα ζεις

Ω Θεέ μου σε δοξάζω
που μου έδωσες Συ Φως
να γνωρίσω το μυστήριο
που κλίνει ο Σταυρός.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



Ω Βασιλεύ των όλων
Γλυκύτατε Χριστέ
την Μεταμόρφωση σου
δοξάζω πλαστουργέ

Ω Ιησού Χριστέ μου
στο όρος το Θαβώρ
επιτελέσθη Μέγα
Μυστήριον φρικτόν

Εν μέσω δύο αγίων
του Μωϋσή Χριστέ
και του Προφήτη Ηλία
Μεταμορφώθηκες

Η δόξα ήταν μεγάλη
και άπλετο το Φως
που κάλυψε εσένα
τον Κτίστη του Παντός

Κι οι τρεις οι μαθητές σου
που αγάπησες πολύ
ο Πέτρος ο Ιωάννης
και ο Ιάκωβος μαζί

Την δόξα σου όταν είδαν
ν’ αστράφτεις από Φως
και πιο λευκός απ’ το χιόνι
να είσαι ο διδάσκαλος

Με φόβο και με δέος
έπεσαν εις την γη
γιατί ετυφλώθηκαν
απ’ την Θεϊκή μορφή

Και τότε ω Χριστέ μου
Νεφέλη φωτεινή
τους τρεις τους μαθητές σου
περιέλαβε πυκνή

Και τ’ Άγιο Πνεύμα ήταν
η Νεφέλη η φωτεινή
κι ακούστηκε απ’ τα ύψη
φωνή η βροντερή

Αυτός είναι ο Υιός μου
Αυτού ακούετε
και ήταν του Πατέρα
η φωνή που ακούστηκε

Δοξάζω σου Χριστέ μου
την Θεϊκή Μορφή
Δοξάζω Πλαστουργέ μου
την Μεταμόρφωση

Δοξάζω Ιησού μου
Γλυκειά σου την Μορφή
την Θεϊκή ματιά σου
Εσέ του Ποιητή

Πως να σε ευχαριστήσω
για τις τόσες δωρεές
που κάθε μέρα στέλνεις
σ’ εμάς τις αμαρτωλές

Ευχαριστώ ακόμα
για τ’ αμαρτήματα
που έσβησες Χριστέ μου
και μ’ ελευθέρωσες

Λουλούδια απ’ την καρδιά μου
σου στέλνω Αγαθέ
σήμερα που γιορτάζεις
και σε υμνώ Θεέ

Βασιλικά σου στέλνω
γαρίφαλα πολλά
δέξου απ’ την καρδιά μου
αυτή την προσφορά

Και κάνε Συ για μένα
να μεταμορφωθεί η ψυχή
και πιο λευκή να γίνει
απ’ το χιόνι πιο πολύ

Για να ρθω και γω κοντά σου
στον Παράδεισο Χριστέ
να χαίρουμε μαζί σου
στην Βασιλεία σου Θεέ.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Ω γλυκειά μου Παναγία
Βασίλισσα των Ουρανών
και των Αγγέλων η Κυρία
το καύχημα μαθητριών

Ω Μητέρα Μητερούλα
με τα μάτια βλέπω της Ψυχής
τη μέρα που ο Υιός σου
κοντά του σε κάλεσε να ρθείς

Βλέπω Μητέρα ν’ ανεβαίνεις
στο όρος ψηλά των Ελαιών
και για ύστατη φορά να κάνεις
την προσευχή σου εις τον Θεόν

Και όπως ανέβαινες Μητέρα
τα δέντρα έκλειναν την κεφαλή
γιατί σ’ εγνώρισαν πως είσαι
η Μητέρα του Εμμανουήλ

Και όταν γλυκειά μας Μητερούλα
την προσευχή σου τέλειωσες
στον οίκο σου ήρθες να ετοιμάσεις
την κλίνη που θα κοιμηθείς

Κλαίνε γλυκεία Μανούλα κλαίνε
οι χήρες και τα ορφανά
κλαίει ο κόσμος όλος Μάννα
που ήσουν γι αυτόν παρηγοριά

Ξάφνου βροντή μεγάλη ακούσθη
και ω των θαυμάτων θαύματα
έντεκα απ’ τους Αποστόλους
νέφη τους έφεραν πυκνά

Τα νέφη γλυκειά μου Παναγία
για την δική σου την ταφή
από τα πέρατα του κόσμου
τρεις Ιεράρχας έφεραν μαζί

Θρήνος μεγάλος έγινε Μάννα
σαν έμαθαν οι μαθητές
πως θα μεναν σε λίγο μόνοι
χωρίς τις δικές σου διδαχές

Μα η καρδιά σου εσένα Μάννα
πλημμυρισμένη ήταν από χαρά
που με τον Μονογενή σου
θάσουν σε λίγο εκεί ψηλά

Και ήρθε η ώρα Μάννα ήρθε
Μανούλα γλυκεία μου ζηλευτή
και παρέδωσες το πνεύμα
στον Υιό σου τον Μονογενή

Εθρήνησαν οι Απόστολοι
και σ’ εγκωμίασαν πολύ
κι είχανε θλίψη στην καρδιά τους
ο Πέτρος ο Παύλος κι όλοι μαζί

Νοιώθω και εγώ αυτόν τον πόνο
που είχαν οι Απόστολοι στην Ψυχή
γιατί φοβούμαι αγαπημένη
μη μας αφήσεις ορφανοί

Σε ποιον τον πόνο μας θα λέμε
όταν θα φύγεις Συ ψηλά
ποια Μάννα σαν σένα
θα μας ζεσταίνει την καρδιά

Ποια Μάννα θα μας λέει
καλώς τα μου τα παιδιά
Ποια Μάννα θα μεσιτεύει
και θ’ απομακρίνει τα δεινά

Ποια Μάννα εις τον κόσμο
θα πονάει τόσο πολύ
που γονατιστή μέρα και νύχτα
θα ζητάει έλεος για τα παιδιά

Μην παραδείς γλυκειά Μανούλα
την δέηση των μικρών σου νεοσσών
και γρήγορα Μανούλα πάλι
στείλε πρεσβείες εις τον Θεόν

Δοξάζω Μητέρα μου δοξάζω
την θεία σου μετάσταση
Δοξάζω σου αγαπημένη
Εσέ την Μάννα την αγνή.

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ



Ελέησον με Κύριε, δος μου το έλεος σου
και μη δικάσης Κύριε το πλάσμα το δικό σου

Ελέησον με Κύριε, δος μου την σωτηρία
πρεσβεία κάνη εις εσέ η Μήτηρ Παναγία

Ελέησον με Κύριε, με δάκρυα φωνάζω
κι από τα βάθη της καρδιάς εγώ αναστενάζω

Ελέησον με Κύριε, μπροστά σου γονατίζω
κι από την θεία σου μορφή, εγώ μόνο ελπίζω

Ελέησον με μακρόθυμε Σωτήρ μου
δος μου εσύ το έλεος, και σώσον την ψυχή μου

Ελέησον με Κύριε, μεγάλε μου Ποιμένα
την τρισαθλία μου ψυχή, σώσε μου και εμένα

Αμάρτησα η άθλια, Χριστέ ενώπιον σου
αλλ’ ως τον άσωτο υιόν, ζητώ το έλεος σου

Το ήμαρτον τα χείλη μου, με πόνο το κραυγάζω
ελέησον με Κύριε, κι εγώ θα σε δοξάζω

Θα σε δοξάζω Κύριε, κάθε στιγμή και ώρα
ελεήσον με Κύριε, εμπρός σου ήλθα τώρα

Να πω τα αμαρτήματα, που έχω καμωμμένα
καμία δεν αμάρτησε, Χριστέ ως εμένα

Θα σε δοξάζω Κύριε, σε όλη την ζωή μου
εν όσω ζω επί της γης, με όλη την ψυχή μου

Ελέησον με Κύριε, δείξε μακροθυμία
και θα δοξάζω εν όσω ζω Τριάδα την Αγία

Ελέησον με Κύριε, εμπρός σου εγώ προσπίπτω
με μετανοίας δάκρυα, τους πόδας να νίπτω

Ελέησον με Κύριε, με πόνο σου ζητάω
την άφεσιν αμαρτιών, και θα δοξολογάω

Θε να υμνώ θα ευλογώ, το Πνεύμα σου θείο
που δίδη εις τον άνθρωπο, ουράνιο μεγαλείο

Ελέησον με Κύριε, το έλεος σου δος μου
και εις την Βασιλεία σου, πάρε με εκ δεξιών σου
Αμή.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ



Ιωάννη μου Χρυσόστομε μεγάλε άγιε μου
δόσ’ μου δυο λόγια στο χαρτί άγιε δυνατέ μου
αλληλούια

Χρυσό είναι το στόμα σου που ύμνησε τον Πλάστη
Χρυσή και η διάνοια μεγάλη σου η δράση
αλληλούια

Διαβάζοντας τα έργα σου απόρησα Καλέ μου
πως μπόρεσες και ήλεγξες και Βασιλείς άγιε μου
αλληλούια

Χρυσόστομο σε είπανε μα είναι πολύ λίγο
Χρυσό ποτάμι ορμητικό ήτανε η ζωή σου
αλληλούια

Μπροστά εις την ταπείνωση και στην ακτημοσύνη
που έδειξες Χρυσόστομε εξέπληξες την Χριστιανοσύνη
αλληλούια

Ο Παύλος ο Απόστολος έγινε δάσκαλος σου
Εκείνος σου εδίδαξε κι έγινε οδηγός σου
αλληλούια

Αγιε μου Χρυσόστομε σ’ανοίγω την καρδιά μου
και σου ζητώ ολόψυχα ν’ανοίξεις την διάνοια μου
αλληλούια

Χρυσός στο στόμα Χρυσόστομε Χρυσός και η Ψυχή σου
Χρυσός και στα νοήματα στη θεία διδαχή σου
αλληλούια.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ



Αγία Αικατερίνα μου Μεγάλη μου Αγία
που έχεις χάρες ουράνιες πολλά τα μεγαλεία

Ζηλεύω την σοφία σου την γνώση και την τόλμη
Ζηλεύω την αγάπη σου που έδειξες στον Δεσπότη

Ζηλεύω το δαχτυλίδι σου που στο δεξί σου χέρι
ο Νυμφίος σου ο Χριστός σου φόρεσε και χαίρει

Αικατερίνα Νύμφη εσύ του Ποιητού Μεγάλη
πρέσβευσε στον Νυμφίο σου να στρέψει βλέμμα πάλι

Σ` εμέ την αμαρτωλή πολύ την αναξία αθλία
και να με πλύνει πάρα πολύ να γίνω και γω αξία

Το δαχτυλίδι τ’ουρανού που τόσο έχω ζηλέψει
ζήτησε απ’τον Ιησού και σε μένα να φορέσει

Πρέσβευε Αικατερίνα μου μεγάλη μου αγία
δώσε μας χέρι δυνατό δώσε μας ευλογία

Να γίνουμε οι κήρυκες του εικοστού αιώνα
και να φωνάξουμε παντού πως ήγγικε η ώρα

Να μοιάσουμε τον Πρόδρομο τον Βαπτιστή του Πλάστη
που μετανοείτε φώναζε σ’ολόκληρη την πλάση

Οπως εφώναξες και συ για Βασιλιά για Κτίστη
τον Ιησού μας τον Χριστό σ’ολόκληρη την κτίση

Χαίρε Αικατερίνα μας μυρίπνοο λουλούδι
Χαίρε του παραδείσου μας τριαντάφυλλο μπουμπούκι.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ



Αρχάγγελε μας Μιχαήλ Μεγάλε μας Φρουρέ μας
το Χαίρε σου προσφέρουμε Αγγελε δυνατέ μας

Χαίρε σου ψέλνουν Μιχαήλ του Ουρανού οι Αγγελοι
Χαίρε σου ψέλνουν οι άγιοι κι όλη η οικουμένη

Χαίρε σου ψέλνουν τα Χερουβείμ τα Σεραφείμ κι οι θρόνοι
Χαίρε κι οι δεκατέσσερες χιλιάδες του Ηρώδη

Ποιος θα μπορούσε άραγε τα θαύματα να μετρήσει
κι επάνω σε λευκό χαρτί αυτά να ζωγραφήσει

Ποιος θα μπορούσε Αρχάγγελε την όμορφη μορφή σου
να ιστορήσει Στρατηγέ να την απεικονήσει

Ποιος θα μπορούσε για να δει του Ουρανού τα κάλλη
την ώρα που εφώναζες μην προχωρείτε άλλοι


Πως να σου ιστορήσουμε την απορία όλοι
την ταπεινοφροσύνη σου ως κτίσμα του Δεσπότη

Σ’ ευχαριστούμε Μιχαήλ και σε παρακαλούμε
στην τελευταία μας πνοή εσένανε να δούμε

Σ’ ευχαριστώ κι εγώ πολύ η αμαρτωλή κι αθλία
για το ότι καταδέχτηκες να δώσεις προστασία

Τρέμω μπροστά στην σκέψη αυτή που συνεχώς μπροστά μου
εμένανε περιφρουρείς τον διώχνεις μακριά μου

Φύλαξε με Μιχαήλ απ’ του εχθρού τα βόλια
κι εγώ θα κάνω ότι μπορώ σε όλα μου τα χρόνια.

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΟΔΗΓΕΙ ......

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ



Αιδώνι της Γεσθημανής Φωνή χαριτωμένη
το λάλημα σου εύφρανε όλη την Οικουμένη

Βασιλευόντων Βασιλεύς Κύριος των Κυρίων
ο επαναπαυόμενος επί χορούς Αγίων

Γλυκύτατε μου Ιησού κρίνε Λευκέ Ωραίε
το άρωμα σου μύρισε τον κόσμο Ναζωραίε

Δεν είδανε τα μάτια μου την θεική μορφή Σου
ούτε την γλυκυτάτη Σου δεν ήκουσα φωνή Σου

Εωθινόν λαμπρότατον Αστέρι φωτοβόλον
ανέτειλες και φώτησες την γη το σύμπαν όλων

Ζωοποιείς πάσα πνοή τα σκοτεινά φωτίζεις
και εις τους αμαρτάνοντας μετάνοια χαρίζεις

Ηλιος είσαι φωτεινός πάσης της Οικουμένης
λαμπρύνεις γη και Ουρανό ζωοποιείς θερμαίνεις

Θεότης απερίγραπτος σε σώμα κεκρυμένη
υπό ανθρώρινη μορφή ήρθες στην Οικουμένη

Ιερωτάτη και φρικτή άσπιλος και γνησία
επάνω εις τον γολγοθά εγένετο θυσία

Κρεμάμενος επί Σταυρού ήλιος εσκοτίσθει
έφριξαν τα Ουράνια το παν η γη εσείσθει

Λύσας θανάτου τα δεσμά με χήρα πληγωμένη
και Αναστάς εκ των νεκρών θεότης δοξασμένη

Μεσ` την καρδιά το αίμα σου Χριστέ μου πλημυρίζει
και με τις φλέβες της καρδιάς το σώμα μου ποτίζει

Νάμα απ` τα χειλάκια σου σταλάζει σαν το μέλι
όστις γευθεί μία φορά πάλι το ξαναθέλει

Ξέρεις να χύνεις βάλσαμο σε καθενός καρδία
σε κάθε θλίψη συμφορά και ώρα αρμοδία

Ολα τα αστέρια τ`Ουρανού τον Θρόνο Σου στολίζουν
και Αγγελοι χρυσόπτεροι εμπρός σου γονατίζουν

Παρηγορία και χαρά πίστις ελπίς υγεία
είσαι γλυκύτατε Σωτήρ του κόσμου ευλογία

Ρόδα και κρίνα και γιασεμιά μυρίζει η πνοή Σου
αστράφτει και φεγγοβολεί η θεϊκή μορφή Σου

Σε ύμνησα σε έψαλα στις μέρες της ζωής μου
εξ` όλης της καρδίας μου και εξ` όλης της ψυχής μου

Τ`αγκάθι που σε κέντησε Χριστέ την κεφαλή Σου
έτσι και μένα με κεντά η αγάπη η δική Σου

Υπάρχεις αναλοίωτος Θεός της καλωσύνης
Θεός αγάπης οικτιρμών Θεός δικαιοσύνης

Φωτίζεις και παρηγορείς καρδιές που σε ποθούνε
ψυχές που σε λατρεύουνε Σε δοξολογούνε

Χάριν και διαφύλαξην εις πάντας να χαρίζεις
Ειρήνευσον τον κόσμον σου τα Εθνη να φωτίζεις

Ψιχοφιλέστατε σωτήρ πάντα σιμάς να σώσεις
στην κρίση όταν έρθουμε συγχώρηση να δώσεις

Ωρα την ώρα δέομαι με δάκρυα δε θα παύσω
του Παραδείσου την χαρά Χριστέ μου ν` απολαύσω.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ


Παρθένα στήριγμα γλυκό Μητέρα του Θεού μας
που είσαι για μας παρηγοριά στο σώμα και στο νου μας

Βασίλισσα των Ουρανών που είσαι για μας γαλήνη
αστέρι που λαμποκοπείς χωρίς ποτέ να σβύνει

Στείλε Μητέρα του Θεού στον κόσμο την ειρήνη
κι οδήγα κάθε άσπλαχνο εις την ελεημοσύνη

Τέλος αξίωσε και μας όπου σε προσκυνούμε
και στρατιώτες τίμιοι του Γιου Σου να γινούμε

Στον σκλαβωμένο χάρισε ελεύθερη πατρίδα
στον ναυαγό που δέρνεται του γλυκασμού σανίδα

Σωσίβιο αληθινό στον ναυαγό που πλέει
ελπίδα ολοζώντανη σε κείνον όπου κλέει

Δροσιά και ανακούφιση στ` αρρώστου το κρεββάτι
που χίνεις μύρα κι ευωδιά με όλη Σου την χάρη

Στην χήρα την παρηγοριά στον άρρωστο υγεία
σε μας δίνε ανακούφιση γλυκειά μας Παναγία

Προστάτευε μας Παναγιά με μητρική αγάπη
απ` το σκληρό κι απ` τ` άδικο στον κόσμο μονοπάτι

Οποιος ελπίζει εις Εσέ και Σε επικαλείται
από κινδύνους σώζεται θάνατο δεν φοβείται

Ω Παναγιά μου Δέσποινα και του Χριστού Μητέρα
σε Σε παραδινόμαστε και νύχτα και ημέρα.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ


Ω Πανάγιον μου Πνεύμα
Συ το Πανταχού Παρόν
Συ το Πνεύμα Αληθείας
και τα πάντα Συ πληρών

Μεταβάλλης αγραμμάτους
και πανσόφους καθιστάς
τους μικρούς και τους μεγάλους
Συ ως θέλεις ανιστάς

Συ που έχρισες με χάριν
την Παρθένον την Αγνή
περιέβαλες με μύρον
ως νεφέλην φωτεινήν

Την εξέλεξες καθέδραν
του Μεγάλου Λυτρωτού
ινά μας ελευθερώσεις
απ’ τα νύχια του εχθρού

Συ εξύφανας τα πάντα
προαιώνιον βουλήν
του Πατρός του αιωνίου
εύρες Κόρην ταπεινήν

Εξ Αυτής δε εγεννήθη
ο Θεάνθρωπος Χριστός
επροφήτευσε δε τούτο
Ησαϊας ο τρανός

Του Πατρός τα αποφάσεις
πάντα Συ τας εκτελείς
και καθαίρεις και λαμπρύνεις
τους αμαρτωλούς της γης

Συ το Πνεύμα το Φωτίζων
πάντα Χριστιανόν πιστόν
με το Φώς σου οδηγείται
εις τον δρόμον τον καλόν

Συ Φωτίζεις τας ψυχάς μας
με ακτίνας φωτεινάς
Συ ποιείς και τις καρδιές μας
αλλομένας μας πηγάς

Ω Πανάγιον μου Πνεύμα
Συ τα σύμπαντα κρατείς
τους αστέρας τους πλανήτας
και μαγνήτας Συ της γης

Στρέφονται εν αρμονία
και ποιούν εν μουσική
τρέχουν πάντα αενάως
και με θαυμαστήν γραμμήν

Προσκυνούμεν τον Πατέρα
τον Συνάναρχον Υιόν
το Πανάγιον μας Πνεύμα
Σε το Πανταχού Παρόν.

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ


Κύριε Ιησού Χριστέ Παντοδύναμε και Παντοποιέ
σε δοξάζω και με πόνο στο ψυχικό σου φωνάζω
ο αμαρτωλός εγώ ανήκω σε σένα που με έστειλες
να κατοικήσω πάνω στη γη, Συ ξέρεις Κύριε και την διαμονή
που με έχεις ορίσει να παραμείνω πάνω στη μολυσμένη γη.
Όλα είναι ρυθμισμένα από Σένα τον Καλό Ποιμένα
σε παρακαλώ να κυβερνήσεις και το δικό μου ψυχικό.
Αμήν Αμήν Αμήν.

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Ο ΠΙΣΤΕΥΩΝ ΕΙΣ ΕΜΕ,ΚΑΝ ΑΠΟΘΑΝΗ,ΖΗΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΣ Ο ΖΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩΝ ΕΙΣ ΕΜΕ ΟΥ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ

 ΜΕ ΘΛΙΨΗ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΘΕΛΟΜΕΝ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΜΕΝ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ  ΜΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΧΑΡΝΩΝ Κ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΥΡΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΩΣ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΠΟΥ ΕΙΧΟΜΕΝ.
ΤΟ ΕΤΟΣ 1994 ΟΤΑΝ ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΡΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ.Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΑΝΕΦΩΝΗΣΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΜΕΝ,ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΕΙΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ 15 ΙΕΡΕΙΣ.
ΤΟ ΕΤΟΣ 1995 ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ  ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΝΑΒΙΒΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΔΩΡΟΘΕΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΥ.
ΕΚΤΟΤΕ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΉΥΡΕ ΤΗΝ ΑΙΓΛΗ ΤΗΣ.
Ο ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΣ ΛΑΟΣ ΗΣΘΑΝΘΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΣΤΗΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΕΡΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1999. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ ΕΠΙ 2 ΜΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΝΑΛΑΣ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ 1500 ΑΤΟΜΑ ΣΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΔΙΔΟΝΤΑΣ ΚΛΙΝΟΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΟΦΗ ΠΡΩΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ.

Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΜΑΖΕΨΕ ΚΛΙΝΟΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΑΝΑΓΚΗΣ 4 ΤΡΙΑΞΟΝΙΚΑ ΦΟΡΤΗΓΑ ΟΠΟΥ  ΑΝΕΧΩΡΗΣΑΝ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ,Ο ΤΟΤΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ,ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΠΑΘΕΙΣ. 
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΝΕΧΩΡΗΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΙΚΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.
ΤΑΥΤΑ ΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΚΥΡΙΟΥ.
Η ΕΝΘΥΜΙΣΗ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝΑΓΙΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΛΥΠΤΟΣ.ΔΙΑΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΡΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ.
Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

+ Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ 
+ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ 

+ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ 

+ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΣΥΜΕΩΝ
+ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 
+ΔΩΡΟΘΕΑ ΜΟΝΑΧΗ
+ΦΙΛΟΘΕΗ ΜΟΝΑΧΗ

          ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΝΑΛΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ,ΦΥΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ


Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ἡ σύγχρονη «θεολογία» τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔναντί τῶν Ἱερῶν Κανόνων




Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς ἕνα ἀκόμα φαινόμενο θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, προάγεται στίς μέρες μας, συστηματικῶ τῷ τρόπω, μέσω τῶν διαφόρων οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν τῶν «ὀρθοδόξων» νεοημερολογιτῶν ἐπισκόπων, τίς ὁποῖες βλέπουμε ἀφειδῶς καί ἐλαφρά τή καρδία, νάἐφαρμόζονται. Ἐρρίζονται δέ στήν πατριαρχική ἐγκύκλιο τοῦ 1920 ἡ ὁποία δικαίως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ καταστατικός χάρτης τῆς διαθρησκειακῆς παγκοσμιοποίησης, διότι σέ αὐτήν περιλαμβάνονται δέκα (10) σαφεῖς μέθοδοι αὐτομάτου προσεγγίσεως καί ἑνώσεως τῶν λεγομένων «Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» μέ μόνη προϋπόθεση τήν πίστη γενικά στόν Χριστό, δίχως νά ἔχει σημασία τό ἀκριβές της περιεχόμενο, δηλαδή χωρίς νά ἐξετάζονται οἱ δογματικές διαφοροποιήσεις καί οἱ λόγοι χωρισμοῦ. Δηλαδή μία πανομολογιακή συγκόλληση.

Τό δέ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (ἤ μήπως αἱρέσεων;), τοῦ ὁποίου ἰδρυτικά μέλη εἶναι καί ὀρθόδοξες (κατόνομα μόνο..) Ἐκκλησίες καί Πατριαρχεῖα, εἶναι τό βασικό ὄργανο προωθήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί γιά συμμετοχή σ’ αὐτό, προϋποθέτει ἐνστερνισμό προτεσταντικῶνἐκκλησιολογικῶν ἀρχῶν ἀσύμβατων πρός τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία. Οἱ Ὀρθόδοξοι, μετά τήν Γενική Συνέλευσι τοῦ Νέου Δελχί (1961) συμμετέχουν πλέον ὡς μειοψηφία στά συνέδρια τοῦ Π.Σ.Ε. καί δέν μποροῦν νά ἐπηρεάσουν ἀποτελεσματικά τήν γραμμή καί τίς ἀποφάσεις του, οὔτε νά δώσουν οὐσιαστική Ὀρθόδοξη μαρτυρία, ἔφ ὅσον δέν τούς ἐπιτρέπεται πλέον νά καταθέτουν ἰδιαιτέρα δήλωσι ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δηλαδή οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικές Ἐκκλησίες συμμετέχουν πλέον ὡς παραφυάδες (denominations) τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δηλαδή τίποτε περισσότερο ἀπό θέσεις στόν κατάλογο τοῦ Π.Σ.Ε., ἀνάμεσά σε αἱρετικές ὁμάδες, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες δέν ἀριθμοῦν περισσοτέρους ἀπό 10.000 - 20.000 ὀπαδούς.

Ἐκεῖ οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔχοντας ἐκχωρήσει τήν μοναδικότητα ἀληθείας καί σωτηρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Παγκόσμιο Συμβούλιο αἱρέσεων καί παραθρησκείας, μαζί μέ τίς λοιπές «χριστιανικές» ἀντιπροσωπεῖες καί τίς παρασυναγωγές αἱρετικῶν, παρακαλοῦν το... Ἅγιο Πνεῦμα γιά νά τούς θεραπεύσει καί νά τούς συμφιλιώσει! Ποιό εἶναι αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα; ἀπό τί καί πῶς θά τούς θεραπεύσει; ποιούς και μέ ποιούς θά τούς συμφιλιώσει μέσα σέ αὐτή τήν βαβυλωνία τῆς δαιμονικῆς συγχύσεως;

Ὁμιλοῦν «γιά ἐπαναπροσδιορισμό τῆς Ἐκκλησιολογίας» ἐννοώντας συμμόρφωση στόν δογματικό πλουραλισμό καί στήν ἠθική ἀνεκτικότητα. Καί λέγοντας ἠθική ἀνεκτικότητα, ἐννοεῖται ὅτι μποροῦν νά συμπροσεύχονται μαζί μέ ὅλες τίς αἱρέσεις, τίς ἐπισκοπίνες, τίς παπαδίνες, πολλέςἀπό τίς ὁποῖες δημόσια διακηρύττουν τή λεσβιακή τους «ἰδιαιτερότητα», «νά γιορτάσουν τήν ἑνότητά τους ἐν Χριστῷ καί τή δοσμένη ἀπό τό Θεό ποικιλία τους» καί νά διατρανώνουν τήν «διαφορετικότητά» τους.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει τήν αὐτοσυνειδησία ὅτι εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική. Τό ἦθος τῆς εἶναι πάντοτε καί ἀναλλοιώτως τό εὐαγγελικό ἦθος. Οἱ ἁμαρτίες τῶν μελῶν της δέν προσβάλλουν οὔτε τήν μοναδικότητά της, οὔτε τήν ἁγιότητά της, ἐπειδή αὐτές οἱ ἰδιότητεςἀπορρέουν ἀπό τήν μοναδικότητα καί τήν ἁγιότητα τῆς αἰωνίας Κεφαλῆς της, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ δογματική πολυδιάσπασις, ποῦ συντηρεῖται στό πλαίσιο τοῦ Π.Σ.Ε. καί ἀποτελεῖ κεντρικό ἄξονα γιά τήν ὕπαρξί του, εἶναι ἡ καλλιτέρα ἀπόδειξις ὅτι ἡ ἐπιζητουμένη ἴασις καί συμφιλίωσις δέν πρόκειται νά εἶναι οὔτε ἐν Χριστῷ οὔτε διά Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου: «ες Κύριος, μία πίστις, ν βάπτισμα» (Ἔφ. δ’,5) συνιστᾶ θεμελιώδη ὄρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, στόν ὁποῖο δέν ἀνταποκρίνεται ἡ προτεσταντική προσδοκία.

Ἅς γνωρίζουν ὅμως ὅτι ὑπάρχουν ὅρια στήν οἰκονομία καί στήν ὑπομονή μας· ὅρια ὄχι αὐθαίρετα, ἀλλά «ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο». Οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν:

Κανών ’, τν γίων ποστόλων: Εἰ τίς ἀκοινωνήτω, κάν ἐν οἴκω συνεύξηται οὗτος ἀφοριζέσθω (Πηδάλιον ἔκδ. Ἀστήρ 1976).
Κανών μέ’, γίων ποστόλων: Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τί, καθαιρείσθω (ἐν. ἄν. σέλ 50).
Κανών λγ’ καί ς’, τς ν Λαοδικεία τοπικς Συνόδου: «Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι» (ἐν.ἄν. σέλ. 433), «μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τή αἱρέσει» (ἐν.ἄν. σέλ. 422).
ρώτησις Θ΄ Τιμοθέου λεξανδρείας: Εἰ ὀφείλει Κληρικός εὔχεσθαι, παρόντων Ἀρειανῶν, ἤ ἄλλων αἱρετικῶν; ἤ οὐδέν αὐτόν βλάπτει, ὁπόταν αὐτός ποιῆ τήν εὐχήν, ἤγουν τήν προσφοράν; πόκρισις: Ἐν τῇ θεία ἀναφορά ὁ Διάκονος προσφωνεῖ πρό τοῦ ἀσπασμοῦ. «Οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε». Οὐκ ὀφείλουσιν οὔν παρεῖναι, εἰ μή ἄν ἐπαγγέλλωνται μετανοεῖν καί ἐκφεύγειν τήν αἵρεσιν. ρμηνεία: …ἀποκρίνεται, ὅτι ἐν τῷ καιρῶ τῆς ἱερουργίας ὁ Διάκονος φωνάζει νά ἔκβουν ἔξω του ναοῦ ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι, λέγων· Ὅσοι Κατηχούμενοι προέλθετε (τοῦτο γάρ δηλοί το, οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε). Ἀνίσως λοιπόν ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι δέν συγχωροῦνται νά σταθοῦν ἐν τῷ καιρῶ, ὅταν γίνεται ἡ θεία Λειτουργία, πόσω μᾶλλον αἱρετικοί; ἔξω μόνον, ἄν ὑποσχωνται νά μετανοήσουν καί νά φύγουν ἀπό τήν αἵρεσιν· πλήν καί τότε πάλιν δέν πρέπει νά ἀφήνωνται μέσα εἰς τόν ναόν, ἀλλά νά στέκωνται ἔξω μέ τούς Κατηχουμένους. Εἰ δέ τοιουτοτρόπως δέν ὑπόσχονται, οὐδέ μέ τούς Κατηχουμένους συγχωροῦνται νά στέκουν, ἀλλά νά ἀποδιώκωνται κατά τόν Βαλσαμῶνα (ἐν. ἄν. σέλ 670).

πίσης κανόνες: ἴα’, ἴβ’ καί ἰγ’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, β΄τῆς ἐν Ἀντιοχεία, θ’, λβ’, καί λζ’ τῆς ἐν Λαοδικεία -γιά τά δῶρα καί τούς συνεορτασμούς.
Τέλος θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμε τούς τόσο βαρυσήμαντους 9ο, 10ο καί 11ο στίχους τῆς Β’ ἐπιστολῆς Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Στό 10ο στίχο ἀπαγορεύει ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης στόν κάθε χριστιανό ἀκόμα καί νά χαιρετᾶ τόν αἱρετικό «καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγετε». Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τονίζει ὅτι ὁ ἠγαπημένος, ἐπιστήθιος μαθητής τοῦ Χριστοῦ βγαίνοντας ἀπό δημόσιο χῶρο μαζί μέ ἕνα πνευματικό του παιδί ἐξέφρασε τόν ἀποτροπιασμό του στή θέα τοῦ αἱρετικοῦ Κηρίνθου λέγοντας: «πᾶμε γρήγορα, παιδί μου, νά φύγουμε μήπως πέσει ἡ σκεπή καί μᾶς πλακώσει». Ποιός ἀπό μᾶς μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι μέσα στήν καρδιά τοῦ ἔχει πλουσιότερη ἀγάπη ἀπό τό μαθητή τῆς ΑΓΑΠΗΣ;

Οἱ ἱεροί αὐτοί Κανόνες δέν εἶναι ἀθεολόγητα νομοτεχνικά κείμενα, ἀλλά ἐκφράζουν τήν Ὀρθόδοξο θεολογία καί ἐκκλησιολογία. Ἡ μυστηριακή κοινωνία καί ἡ «κοινωνία ἐν ταῖς προσευχαῖς» προϋποθέτουν τήν κοινή πίστι. Εἶναι ὁ καρπός τῆς ἑνότητος ἐν τῇ πίστει καί ὄχι ἡ ὁδός γιά νά φθάσουμε σέ αὐτήν. Ἀκόμη οἱ ἱεροί Κανόνες ἀσφαλίζουν τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά μή συγχέεται μέ τίς αἱρέσεις καί τίς ἐτεροδιδασκαλίες.

Ὑπάρχουν κληρικοί καί λαϊκοί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν ἐσφαλμένως ὅτι οἱ Κανόνες αὐτοί ἔχουν «καιρικό» χαρακτήρα καί γί αὐτό σήμερα δέν ἰσχύουν. Οἱ ἐν λόγω κύριοι νομίζουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νά προσβάλουν καί νά θυσιάζουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στόν βωμό τῶν διαφόρων κοσμικῶν καί κοινωνικῶν τους σκοπιμοτήτων, ἀσελγώντας ἐτσιθελικά σέ ὅ,τι ἱερώτερο καί πολυτιμώτερο ἔχει ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός. Πιθανόν γι’ αὐτούς ὁ θησαυρός τῆς Ὀρθοδοξίας, νά μή σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά ἐμπόρευμα γιά ἀνταλλαγή ἤ ὑλικό γιά μαγείρεμα στό ἀκάθαρτο τσουκάλι τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἡ Νέα αὐτή Ἐποχή τόσο σέ πολιτικοοικονομικό ὅσο καί σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο, δέν ἐπιθυμεῖ τόσο νά γκρεμίσει τήν Ἐκκλησία καί τίς ἐκκλησίες (ναούς), ὅσο ἐπιθυμεῖ νά μετατρέψει τήν Ἐκκλησία σέ κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού εἶναι στήν οὐσία της. Νά τήν κάνει θεραπαινίδα καί χειροκροτητή της, νά τήν μεταλλάξει σέ ἕναν ἄνευρο ὀργανισμό, ὁ ὅποιος θά ἐνσωματωθεῖ πλήρως στό σύστημα καί θά δουλεύει, γιά λογαριασμό του, ὄχι ἀδειάζοντας τούς ναούς, ἀλλά γεμίζοντάς τους μέ ἀνθρώπους πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα. Ἡ γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τονίζει τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἐλευθερίας μέ τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικός Θεός ἐπροίκισε τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό ἡ ἀντίστασή Της δέν εἶναι εὐκαιριακή, ἀλλά πηγάζει ἀπό τήν ἴδια Τῆς τήν πίστη καί θέλει ἐλεύθερους ἀνθρώπους καί πολίτες καί ὄχιὑπάκουα ρομπότ.


Δημοφιλείς αναρτήσεις