Προσευχή στην Παναγία μας

Δεν Σου ζητώ Παναγιά μου,
να σηκώσεις κανένα βάρος
από τους ώμους μου ...

Σου ζητώ μονάχα να με στηρίξεις
και να με κρατήσεις γερά
να μην λυγίσω,
υπό το όποιο βάρος αποφασίσει
ο Υιός Σου να εναποθέσει
στους ώμους μου ...

και να με αφήσεις να Σε κρατώ
απ΄ Τον Άγιο Χιτώνα Σου ,
για να παραμείνω κοντά Σου,
υπό την Άγια Σκέπη Σου,
σε όλη την πορεία της ζωής μου.

Όσες εικόνες Σου κι αν έχω...

Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!... Δεν με φτάνουν!... Δεν θα πώ ποτέ άρκεί!... 
Το ήλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου, 
ή ώραιότητα της παρθενίας Σου, 
ό διάχρυσος ιματισμος της άρετης Σου,
 ή εσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα, 
ό εν χλωρότητι χρυσίου κροσσωτός στολίσμός 
της πανωραίας και υπέρλαμπρης άγνείας Σου, 
ό περίσεμνος εΰαγγελισμός της άγάπης Σου, 
το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος, 
ή ικετευτική Σου ταπείνωση, 
ή παραμυθητική παρρησία Σου,
 ή τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου,
 ή φωτεινή σκέπη τής προστασίας Σου, 
ή ζωοδόχος πηγή χών χαρίτων Σου, 
ή κραχαιά ώς Θάνατος αγάπη Σου, 
ή χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικης Σου κοίμησης, 
τό ύπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο, 
Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται! 
Ναχαν ό κάθε τοίχος, ή κάθε σελίδα, ή κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου, 
Παναγία μου! Ίαμα χών ματιών, 
καϊ της καρδιάς,και της ψυχής μου!

Μίμηση Χριστού

Ο Χριστός είναι ο πιο γλυκός σύντροφος. 

Είναι ο φίλος που δεν απογοητεύει. 

Υμείς φίλοι μου εστέ. 

Είναι το φως της ψυχής. 

Εγώ ειμί το Φως. 

Ο Χριστός είναι ο γλυκασμός 

Που γεμίζει με άφατη ευφροσύνη την καρδιά. 

Έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω Σου έρωτι.

Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος που μας αγαπά μέχρι θανάτου

Θανάτου δε σταυρού

Ο Νυμφίος που θυσιάστηκε για τη νύμφη ψυχή. 

Ο Νυμφίος που με το αίμα Του άνοιξε για μας τον κλεισμένο Παράδεισο. 

Είναι Σωτήρας και λυτρωτής. 

Ο Ένας και μοναδικός. 

Η αρχή και το τέλος

Το Α και το Ω, το παν.

Αυτός που αγαπά με όλη 

του τη δύναμη το Χριστό

Ζει τη γνήσια "εν Χριστώ" πνευματική ζωή. 

Αποξενώνεται από τη δυναστεία της σάρκας, "ίνα Χριστόν κερδίση". 

Περιφρονεί τα θέλγητρα του κόσμου

Απαρνείται τα αμαρτωλές απολαύσεις της ζωής

Σταυρώνει τον κακό εαυτό του

Σύμφωνα με τον Παύλειο λόγο "Χριστώ συνεσταύρωμαι". 

Ο πιστός ζει και απολαμβάνει το Χριστό. 

Η ψυχή αυτή αγαπά μαζί με το Χριστό και όλα τα του Χριστού

Τον κόσμο ολόκληρο

Όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς. 

Δε μισεί

Δεν εκδικείται

Δε βλάπτει

Δεν αδικεί

Δεν επιθυμεί τα του άλλου. 

Δεν είναι προσκολλημένος στην ύλη

Δεν κοιτάζει το ατομικό του συμφέρον σε βάρος του πλησίον. 

Θυσιάζεται για να εξυπηρετεί 

Να βοηθεί

Να συντρέχει

Να παρηγορεί και να ανακουφίζει τους άλλους.

Ο πιστός δεν κυριαρχείται από τον εγωισμό

Δε ζηλεύει

Δε φθονεί

Δεν παροξύνεται. 

Η αγάπη του 

Πάντα στέγει

Πάντα υπομένει

Πάντα ελπίζει

Ου ζητεί τα εαυτής

Ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. 

Ζωή πνευματική ζει αυτός που θέλει με όλο του το είναι το θέλημα του Χριστού

Που ζει για το Χριστό

Που γι’ αυτόν ο Χριστός είναι το Α και το Ω της ζωής. 

Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος.

Πνευματική ζωή ζει αυτός ο οποίος ζει ταπεινά, ήσυχα, αθόρυβα, ήρεμα, ειλικρινά.

Η πνευματική "εν Χριστώ" ζωή είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. 

Είναι καρπός της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας

Που διοχετεύει στην καρδιά του πιστού τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος

Που τον εξαγιάζει και τον ενδυναμώνει. 

Ο πιστός, ο οποίος ειλικρινά επιθυμεί την πνευματική ζωή 

Αγωνίζεται εναντίον του εγωισμού του 

Και με την ταπείνωσή του ελκύει τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. 

Χωρίς Χάρη και ενίσχυση του Παναγίου Πνεύματος 

Είναι αδύνατη η βίωση μιας γνήσιας πνευματικής ζωής. 

Η σύνδεση του πιστού με τον Κύριο είναι η πηγή της δυνάμεώς του. 

Ο Απόστολος Παύλος έλεγε: 

Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ 

Και ο Κύριος βεβαίωνε: 

Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.

Έχει μεγάλη γλύκα η πνευματική ζωή, έχει ομορφιά, έχει χάρη. 

Οι άνθρωποι του κόσμου δεν καταλαβαίνουν τη γλύκα της "εν Χριστώ" πνευματικής ζωής. 

Γι’ αυτό την αποστρέφονται και τη θεωρούν απόβλητη.

Να ΄ξεραν πόσο σφάλλουν;

Η "εν Χριστώ" πνευματική ζωή είναι η πιο έξυπνη μορφή ζωής. 

Είναι η ζωή της εσωτερικής γαλήνης και ειρήνης

Της ήρεμης συνείδησης, της πηγαίας χαράς, της πνευματικής ευτυχίας.

Είναι μεν στέρηση πρόσκαιρων αμαρτωλών απολαύσεων

Αλλά πρόγευση ουρανίων αγαθών, απόλαυση πραγματικά της ζωής. 

Είναι διπλό κέρδος για τον άνθρωπο και τη ζωή του εδώ πάνω στη γη

Αλλά και για την αιώνια την πέρα από τον τάφο ζωή του. 

Αυτής της ζωής είθε όλοι να γίνουμε μέτοχοι. 

Εσένα ζητώ Κύριε και περιμένω

Δεν θέλω, δεν επιθυμώ να ζήσω πολύ.

Θέλω να ζήσω με Σένα.

Το πολύ, το ζωντανό και ατέλειωτο είσαι Εσύ.

Έλα και κάμε το θέλημά Σου σε μένα.

Έλα όπως θέλεις και όταν κρίνεις.

Έλα σαν αύρα, σαν ευλογία, αν το νομίζεις σωστό.

Έλα σαν κεραυνός δοκιμασίας και κατάσκαψέ μου το είναι

Άν νομίζεις ότι έτσι πρέπει.

Ξέρω ότι αυτό που θα ακολουθήσει την επίσκεψή Σου

Μ΄ οποιοδήποτε τρόπο κι αν έλθεις

Θα είναι αυτό το βαθύτατο που επιθυμώ

Και δεν μπορώ να το εκφράσω

Και δεν μπορώ να το βρω πουθενά, έξω από Σένα.

Γι΄ αυτό Εσένα ζητώ και περιμένω.

Έχω απογοητευθεί από...

... τον εαυτό μου.

Μόνο Εσύ μένεις.

Και έρχομαι προς Σε τον ιατρό

Το φωτισμό και τον αγιασμό των ψυχών και των σωμάτων.

Έρχομαι άρρωστος όπως είμαι

Και εγκαταλείπω σε Σένα τη ζωή μου άπασα και την ελπίδα.

Τα δύο φτερά

Η προσευχή είναι το ένα φτερό, η πίστη είναι το άλλο. Και τα δυο μαζί σε ανυψώνουν δτον ουρανό.Μόνο με ένα φτερό κανείς δεν μπορεί να πετάξει. Προσευχή χωρίς πίστη είναι τόσο αδιανόητη, όσο και πίστη χωρίς προσευχή. Αλλά αν η πίστη σου είναι πολύ αδύνατη, τότε μπορείς να λες και να ξανλές χωρίς σταματημό: "Κύριε, πρόσθες μοι πίστιν". Μια τέτοια προσευχή σπάνια δεν εισακούεται...

ΖΗΤΗΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ...

 Ζήτησα από το θεό να μου δώσει δύναμη,κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες να τις ξεπερνώ. Του ζήτησα σοφία, κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα οικονομική άνεση, κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω. 

 Του ζήτησα θάρρος,κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα αγάπη, κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα χάρες ,κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

 Απ’ότι του ζήτησα δεν πήρα τίποτα-τίποτα απ’αυτά που ήθελα.

Πήρα όμως τα πάντα-αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου - Περί μετανοίας

 Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Περί μετανοίας

Όπως ακριβώς δεν έχουν καμιά ωφέλεια οι γεωργοί που σπέρνουν το σπόρο στο δρόμο, έτσι ούτε κι εμείς έχο­με κανένα όφελος από το να μας ονομάζουν Χριστιανούς, αν τα έργα μας δεν είναι σύμφωνα με το όνομά μας. Και αν θέλετε να σάς παρουσιάσω αξιόπιστο μάρτυρα τον αδελφόθεο Ιάκωβο που λέγει˙ η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή ^{(Ιακ. 2,17).} Άρα λοιπόν παντού είναι ανα­γκαία και η εκτέλεση των έργων γιατί όταν απουσιά­ζουν αυτά, δεν μπορεί να μας ωφελήσει η ονομασία του Χριστιανού. Και μη απορήσεις. Γιατί, πες μου, ποιο κέρ­δος έχει ο στρατιώτης από την κατάταξη του στο στρα­τό, αν δεν είναι άξιος για την εκστρατεία και δεν πολεμά για τον βασιλιά από τον οποίο τρέφεται; Ίσως, αν και είναι φοβερό το λεγόμενο, θα ήταν προτιμότερο να μη στρατευθεί, παρά να στρατευθεί και ν' αμελεί για την τι­μή του βασιλιά γιατί, πως δεν θα τιμωρηθεί αυτός που τρέφεται από το βασιλιά, αλλά δεν αγωνίζεται για το βασιλιά; Και τι λέγω για το βασιλιά; μακάρι να φροντί­ζαμε έστω και για τις ψυχές μας.

Και πως, λέγει, μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ; Τι λες, άνθρωπε; Θέλεις με συντομία να σου δείξω ότι δεν είναι ο τόπος που σώζει, αλλά ο σωστός τρόπος ζωής και η προ­αίρεση; Ο Αδάμ έπαθε το ναυάγιο σαν σε λιμάνι μέσα στον παράδεισο ^{(Γεν. 3)} ο Λωτ πάλι διασώθηκε σαν σε πέλαγος μέσα στα Σόδομα ^{(Γεν. 19)·} ο Ιώβ πέτυχε τη δικαίωση επάνω στην κοπριά ^{(Ιώβ 2)}, ενώ ο Σαούλ, αν και ζούσε μέσα στους θησαυρούς, έχασε και την εδώ βα­σιλεία και την εκεί ^{(Α' Βασ. 18)}...

Γνωρίζοντας αυτά και φέρνοντας στη μνήμη μας τη φοβερή ημέρα και σκεπτόμενοι το πυρ εκείνο και τα φο­βερά κολαστήρια, ας επιστρέψομε από το πλανεμένο δρό­μο μας. Γιατί θα ρθεί ώρα που θα διαλυθεί το θέατρο του κόσμου αυτού δεν είναι δυνατό μετά το πέρας αυτής της ζωής να κάνει κανείς κάτι, δεν είναι δυνατό να στεφανω­θεί μετά τη διάλυση του θεάτρου. Αυτός είναι ο καιρός μετανοίας, ενώ εκείνος κρίσεως˙ αυτός είναι ο καιρός των αγώνων, ενώ εκείνος των στεφάνων˙ αυτός είναι ο καιρός του κόπου, ενώ εκείνος της ανέσεως˙ αυτός ο καιρός των καμάτων, ενώ εκείνος της ανταποδόσεως. Συνέλθετε, πα­ρακαλώ, αφυπνισθείτε και ας ακούσομε με προθυμία τα λεγόμενα. Ζήσαμε για τη σάρκα, ας ζήσομε και για το πνεύμα˙ ζήσαμε για τις ηδονές, ας ζήσομε και για τις αρε­τές˙ ζήσαμε με αδιαφορία, ας ζήσομε και με μετάνοια. Γιατίυπερηφανεύεται το χώμα και η στάχτη; ^{(Εκκλ. 10, 9).} Τι φουσκώνεις από αλαζονεία, άνθρωπε; γιατί μεγαλοφρονείς για τον εαυτό σου; τι ελπίζεις από τη δό­ξα του κόσμου και τον πλούτο;

Ας πάμε, παρακαλώ, στους τάφους και ας δούμε τα εκεί μυστήρια˙ ας δούμε τη φύση την ανθρώπινη κατασκορπισμένη, τα κόκκαλα σαπισμένα, τα σώματα σάπια˙ κι αν ακόμη είσαι σοφός, σκέψου, κι αν είσαι φρόνιμος, πες μου, ποιος είναι εκεί ο βασιλιάς και ποιος ο ιδιώτης, ποιος είναι ο ευγενής και ποιος ο δούλος, ποιος ήταν ο σοφός και ποιος ο άσοφος; Που είναι εκεί η ομορφιά της νεότητας; που το χαρούμενο πρόσωπο; που τα όμορφα μάτια; που η καλοκαμωμένη μύτη; που τα φλογερά χεί­λη; που τα κάλλη των παρειών; που το λαμπερό μέτω­πο; δεν είναι όλα σκόνη; δεν είναι όλα σκουλήκια και δυσωδία; δεν είναι όλα βρωμιά;

Σκεπτόμενοι, αδελφοί, αυτά και φέροντας στη μνή­μη μας την τελευταία ημέρα, όσο ακόμη έχομε καιρό, ας επιστρέψομε από τον πλανεμένο δρόμο μας. Με τίμιο αίμα αγορασθήκαμε ^{(Α' Πέτ. 1,2)}. Γι' αυτό ο Θεός φα­νερώθηκε επάνω στη γη.

Ο κριτής οδηγείται στο δικαστήριο για τους κατα­δικασμένους˙ η ζωή γεύεται θάνατο˙ ο πλάστης ραπίζεται από το πλάσμα˙ εκείνος που δεν τον βλέπουν τα σεραφείμ, φτύνεται από το δούλο, γεύεται ξύδι και χολή, κεντάται με τη λόγχη, τοποθετείται στον τάφο, και συ, πες μου, αδιαφορείς και κοιμάσαι και τα περιφρονείς, άνθρωπε, όλα αυτά; Δεν γνωρίζεις, ότι κι αν ακόμη χύ­σεις το αίμα σου για Εκείνον, ούτε έτσι έκαμες εκείνο που πρέπει; Και τούτο γιατί άλλο είναι το αίμα το δε­σποτικό και άλλο το αίμα του δούλου. Πρόλαβε με τη μετάνοιακαι τη μεταστροφή την έξοδο της ψυχής, μή­πως έρθει ο θάνατος και δεν καταστεί δυνατή η θεραπεία με τη μετάνοια˙ γιατί στη γη έχει τη δύναμη της η μετά­νοια, και μόνο στον άδη αυτό δεν είναι δυνατό να συμβεί.

Ας ζητήσομε τον Κύριο όσο έχομε καιρό· ας κάνομε το καλό, ώστε και από τη μέλλουσα αθάνατη γέεννα ν' απαλλαγούμε και ν' αξιωθούμε την ουράνια βασιλεία, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη, στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν.

...Εκείνον ο οποίος δεν αδικεί τον εαυτόν του, δεν θα ημπορέση να τον ζημιώση κανείς άλλος..., και συ αν κάνης κάθε τι που εξαρτάται από εσένα, οπωσδήποτε θα επακολούθηση η βοήθεια από τον Θεόν... αν, όμως, κα­νείς ζημιώνεται και αδικήται, προέρχεται αυτό οπωσ­δήποτε από τον εαυτόν του, όχι από τους άλλους, έστω και αν είναι αναρίθμητοι αυτοί που τον αδικούν και τον βλάπτουν. Διότι, αν δεν πάθη αυτό από τον εαυτόν του, όλοι μαζί όσοι κατοικούν εις ολόκληρον την γην και αν τον κτυπήσουν ούτε κατ' ελάχιστον δεν θα ημπορέσουν να βλάψουν αυτόν που γρηγορεί και προσέχει εν Κυρίω.... (Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Θεέ μου σ'αγαπώ

Έχω έναν πόθο εσωτερικό,

να βρω τον Θεό.

Κύριε και Θεέ μου....

Σε ψάχνω παντού!

Σε αναζητώ Θεέ μου..

Μέσα στη σιωπή των βουνών,

Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών,

Μέσα στις καρδιές των ταπεινών,

Μέσα στα αστέρια των ουρανών !

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στη βοή των θαλασσών,

Μέσα στη ροή των ποταμών,

Μέσα στην ηρεμία των δασών,

Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών!

Σε αναζητώ Θεέ μου..

Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου,

Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου,

Μέσα στη χαρά της ζωής μου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

εκεί ψηλά,

στο σταυρό του Γολγοθά.

Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου,

Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου,

Μέσα στην απότητα των λόγων Σου,

Μέσα στη θερμότητα του θείου Φωτός Σου!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου,

Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου,

Μέσα στη θλίψη της ζωής μου,

Μέσα στη μοναξιά μου !

Σε αναζητώ Θεέ μου,

για να μάθω,

γιατί αγαπώ,

γιατί ζώ,

γιατι πεθαίνω!

Σε αναζητώ Θεέ μου,

για να μάθω

που πηγαίνω! 

Θεέ μου σ'αγαπώ

Κύριε, Θεέ μου,

Εσύ που προσφέρεις σε μένα

τόσα πολλά αγαθά και ευλογίες,

νοιώθοντας εσωτερικά τη θεία παρουσία Σου

προχωρώ ανάλαφρα μέσα στον κόσμο.

Σε παρακαλώ, αυτά που μου προσφέρεις

δώσε τα σε όσους Σε παρακαλούν και όσους

δεν είναι κοντά Σου, για να νοιώσουν

την άπειρη αγάπη Σου, όπως τη

νοιωθω μέσα μου.

Γνωρίζω την αγάπη Σου

για το κάθε πλάσμα Σου,

γι' αυτο μην αδιαφορήσεις

και για εκείνους που δεν

Σε γνωρίζουν. αλλά

δώσε τους την ευκαιρία

να σε αγαπήσουν, όπως σε αγαπώ.

Οι προσευχές μου να γίνουν

δικές τους προσευχές,ώστε

να τους ευεργετήσεις

περισσότερο από μένα,

για να καταστούν άγιοι

ενώπιόν Σου και να δοξολογούν μετά των αγγέλων

το πανάγιον Όνομά Σου.

Η όλη ικεσία μου είναι

να αναπέμπει όλος ο κόσμος ύμνους δοξαστικούς

στο υπερευλογημένο άγιον Πρόσωπό Σου.

Σύναξις των Παμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ και πασών των επουρανίων ασωμάτων δυνάμεων

Εἰς τὸν Ἀρχάγγελον Μιχαήλ.

Ἐβουλόμην σοί, Μιχαήλ, ἄσμα πρέπον

Ἆσαι πρεπόντως, ἀλλ’ ἄϋλον, οὐκ ἔχω.

Εἰς τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ.

Ὁρῶν Γαβριὴλ Ἄγγελον χαρᾶς μέγαν,

Σὲ μάλα χαίρω καὶ πτεροῦμαι σῶ πόθω.

Ὀγδόη οὐρανίης κυδαίνει τάξιος Ἀρχούς.

Εἰς τὴν Σύναξιν τῶν ἐννέα Ταγμάτων,

Σεραφίμ, Χερουβίμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων, Ἀρχαγγέλων καὶ Ἀγγέλων.

Ἐπάξιον τί Ταγμάτων τῶν ἐννέα

Τὶς ἂν γόνος φθέγξαιτο μηνῶν ἐννέα;

Κατὰ τὴν Ἅγια Γραφὴ οἱ ἄγγελοι στέλνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ μορφὴ ὁρατὴ (οἱ ἄγγελοι εἶναι ἀόρατα ἀγαθὰ πνεύματα κοντὰ στὸ, Θεὸ) σὲ σπουδαῖες ἱστορικὲς περιστάσεις, ποὺ πρόκειται νὰ ἐκδηλωθεῖ ἢ νὰ ἐκτελεσθεῖ κάποια μεγάλη θεία θέληση.

Τὴ σχέση, τώρα, ποὺ ἔχουν οἱ ἄγγελοι μὲ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καθὼς καὶ τὴν ἀποστολή τους, βλέπουμε ἐπίσης μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ ἰδιαίτερα, στοὺς Ψαλμοὺς 33, στίχ. 8 καὶ 90, στίχ. 10-12, στὴ δὲ Καινὴ Διαθήκη, Μάτθ. ἰη’ στίχ. 10, καθὼς ἐπίσης καὶ στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, κέφ. ἃ’ στίχ. 14, ὅπου ὁ συγγραφέας ἀναφωνεῖ: «οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;». Δηλαδή, δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι πνεύματα ὑπηρετικά, τὰ ὅποια ἐνεργοῦν ὄχι ἀπὸ δική τους πρωτοβουλία, ἀλλὰ ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸ Θεὸ γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν ἐκείνους ποῦ μέλλουν νὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή;

Ἐπικεφαλῆς τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων εἶναι οἱ ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Τὸν Μιχαὴλ συναντᾶμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. π.χ. ὅταν ὁ Ἀβραὰμ μέλλει νὰ θυσιάσει τὸν Ἰσαάκ, στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, στὸν Ἠλία, στὸν Λώτ, γιὰ νὰ τὸν σώσει ὅταν ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ καταστρέψει τὰ Γόμορα, στὸν Πατριάρχη Ἰακώβ, στὸν μάντη Βαρλαὰμ καὶ ἄλλου. Ἐπίσης ὁ Μιχαήλ, ἦταν αὐτὸς ποὺ ὁδήγησε τὸ λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ στὴ φυγὴ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Τὸν Γαβριὴλ συναντᾶμε στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ἄλλου.

Στὴν μνήμη, λοιπόν, τῶν ἀποστολῶν καὶ τοῦ ἔργου ποῦ ἐπιτελοῦν οἱ ἄγγελοι, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὅρισε τὴ γιορτὴ τῆς 8ης Νοεμβρίου.

Aγάπη (ποίημα)

Αγάπη" δωρο του Θεου, αδέρφια μου σκορπατε"
παντου, σε φίλους και εχθρούς, τους παντες ν' αγαπατε.

Αγάπη συνανθρώποι μου εχετε μεταξύ σας,
πάντα αγάπη πλούσια ας εχει η ψυχή σας.

Αγάπη ειναι ο Θεός ολος πλημμυρισμένος,
αγάπη μας εδίδαξε, ας ειναι ευλογημένος!

Αγάπη, πιο πολύτιμο στον κόσμο δεν υπάρχει,
διώνει απx τον ανθρωπο το αγχος και τα πάθη.

Αγάπη δίδαξε ο Χριστός, ο ανθρωπος να εχει,
απ' την κακία, το κακό, το μίσος να απέχει.

Αγάπη ακόμα δίδαξαν οι Αγιοι Πατέρες
και πιο πολz την εχουμε ανάγκη αυτrς τις μέρες.

Αγάπη ζητα η εποχή, αγάπη κι ο καιρός μας
ας πάρουμε παράδειγμα τον Ιησου Χριστό μας.

Αγάπη αδέρφια ναχετε πάντοτε στο πλευρό σας
τότε θα ειναι ανάλαφρος, σαν πούπουλο ο σταυρός σας.

Αγάπη κι ο Απόστολος Παυλος απέραντη ειχε
και τόση για τον ανθρωπο απx αυτtν κατειχε,

που αιώνια να κολαστη εδινε την ψυχή του,
για προκειμένου να σωθουν οι ασπονδοι εχθροί του!

Γιατί αγαπώ Τον Ιησού Χριστό ! ι

. ζωή μου, γέμισε την καρδιά μου από τέτοια χαρά, εσωτερική γαλήνη, ειρήνη και ασφάλεια, που κανένα φαινόμενο και καμιά άλλη δύναμη δεν μπορεί να μου προσφέρει. Μέσα σε μια ζωή γεμάτη δοκιμασίες και θλίψεις, στην οποία επέλεξα να ζω χάνοντας τον Παράδεισο που Εκείνος μου είχε εξ αρχής προσφέρει, σε κάθε δυσκολία που περνάω Τον νοιώθω δίπλα μου να με καταλαβαίνει και να με στηρίζει ψυχικά, γιατί ο ίδιος είναι ένας Θεός που πέρασε θλίψη, αγωνία, πόνο και βάσανα για χάρη μου και μάλιστα έφθασε στο θάνατο για μένα. Για κανένα λόγο δεν θα μπορούσα να νοιώθω περισσότερη περηφάνεια και τιμή, παρά για ένα φίλο που με αγαπάει τόσο πολύ. 
. 
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί μπορώ να Τον εμπιστεύομαι. Το πρόσωπο και τα λόγια Του ποτέ δεν αποδείχθηκαν ψεύτικα η ανεφάρμοστα. Αντίθετα, η διαίσθησή μου δεν αναγνωρίζει τίποτα πιο αληθινό από την πίστη σ' Εκείνον. Η ζωή των αγίων της Εκκλησίας Του και κάθε γνήσιος αγωνιστής της πίστης, είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για το νου και την ψυχή μου. Εμπιστεύομαι την κρίση Του για το τι θα μου συμβεί και ξέρω ότι φροντίζει πάντα για το καλό μου. Γνωρίζω πως και στις μεγαλύτερες δυσκολίες που θα επιτρέψει να περνάω, είναι ικανός να με στηρίξει.Νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη απέναντι στο Χριστό, γιατί του οφείλω το ύψιστο αγαθό της ζωής. Με όλη τη δύναμη που μπορεί το μυαλό μου να συλλάβει, Τον θαυμάζω ως Δημιουργό του κόσμου που μας περιβάλλει, αφού όλες οι λειτουργίες της φύσης έχουν σαν αρχή Εκείνον. Αν είμαι ευγνώμων απέναντι στους γονείς μου η σε όποιον φρόντισε από μικρός να έχω στέγη, τροφή και ενδυμασία, άπειρες φορές η καρδιά μου υποκλίνεται μπροστά σ' Εκείνον που μας παρέχει όλες τις προϋποθέσεις της ζωής και της ισορροπίας του κόσμου. Εκείνος κανονίζει τη θέση και την κίνηση της γης, ώστε να μην καίγεται και να μην παγώνει. Εκείνος κινεί την ατέλειωτη αλυσίδα των ζωντανών οργανισμών πάνω της. Εκείνος καθορίζει τούς φυσικούς νόμους που στερεώνουν το διάστημα και όσα γνωστά η άγνωστα υπάρχουν σ' αυτό. Εκείνος ρυθμίζει τη λειτουργία των οργάνων του σώματός μου και δίνει οξυγόνο στην ανάσα μου μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει. Εκείνος, σύμφωνα με το Ευαγγέλιό Του κανονίζει μέχρι και τον αριθμό των τριχών του κεφαλιού μου, κάτι που αγνοεί εντελώς ακόμα και η μάνα που με γέννησε. Με ξέρει καλύτερα από τον πιο κολλητό μου φίλο, με γνωρίζει βαθειά ως τον πάτο της ψυχικής μου αβύσσου. Κι ενώ βλέπει τα άπειρα ελαττώματά μου, που θα έκαναν τον καθένα να με αντιπαθήσει αν τα γνώριζε, με αγαπά όσο το μυαλό μου δεν μπορεί να μετρήσει. Και μόνο γι' αυτό το λόγο θα άξιζε να Του δώσω ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Δεν περιμένει να του προσφέρω τίποτα για να με αγαπά και παρόλες τις φορές που Του γυρίζω την πλάτη, ακόμα κι αν Τον πολεμήσω, δεν ελαττώνει την αγάπη Του απέναντί μου, σαν τον ήλιο που δεν κάνει διάκριση στην αποστολή των ακτίνων του. 
. 
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, για το σεβασμό και τη διακριτικότητά Του απέναντί μου. Η σχέση μου μαζί Του είναι σαν τον καθρέφτη, που όσο τον πλησιάζεις έρχεται κοντά στο είδωλό σου και όσο απομακρύνεσαι φεύγει. Είναι πάντα εδώ για μένα, αλλά μου αφήνει την πρωτοβουλία να Τον αναζητήσω η να Τον διώξω. Ως απόλυτη Αγάπη, Εκείνος, αναγνωρίζει την ελευθερία μου να επιλέξω πόσο κοντά Του θέλω να βρίσκομαι. Είναι έτοιμος με ανοιχτή αγκαλιά να δεχτεί την επιστροφή μου, αφού Τον έχω προδώσει, με μια απλή συγνώμη. Τον αγαπώ, γιατί ενώ ασχολείται με δισεκατομμύρια ανθρώπους, ενδιαφέρεται για μένα προσωπικά, δίνοντάς μου αυτοτελή αξία. Αν κάποιο σημαντικό πρόσωπο, ένας πρωθυπουργός, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας η ένας διάσημος σταρ δεχόταν να τον συναντήσω έστω και μία φορά, θα το θεωρούσα μεγάλη τιμή και ευκαιρία. Εκείνος είναι ο Θεός του Σύμπαντος κι όμως μου παρέχει το δικαίωμα να Του μιλάω ό,τι ώρα θέλω. Σε όποιο τόπο η κατάσταση κι αν βρεθώ, στο σπίτι η στη δουλειά, στο λεωφορείο η πλένοντας τα πιάτα, θαυμάζοντας ένα ηλιοβασίλεμα για να Του πω ευχαριστώ, η μέσα σ' ένα μπαρ όπου μπορεί να κινδυνεύω για να Του ζητήσω βοήθεια, καθώς περπατώ στο δρόμο η γονατιστός στο Ναό Του για να Τον δοξάσω. 
. 
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί είναι ο καλύτερος σύνδεσμος που μπορεί να με δέσει με τούς φίλους μου, ακόμα κι όταν βρίσκονται μακρυά μου, καθώς φαντάζομαι ότι όλοι είμαστε γονατιστοί μπροστά Του, σαν μια οικογένεια λουλουδιών στον απέραντο κήπο Του. Όσο σκέφτομαι Εκείνον, ποτέ δεν φωλιάζει μίσος η κακία στην καρδιά μου για όσους με αδικούν. 
. 
ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, γιατί ο κόσμος και η ζωή παίρνουν μια γοητεία αξεπέραστη μέσα από τη γνώση της παρουσίας Του. Το κυνήγι του θελήματός Του είναι το ωραιότερο παιχνίδι που γνώρισα. Όσο κακός παίκτης κι αν είμαι, δεν αρνείται να με βοηθήσει στις προσπάθειές μου. Κάθε κατάκτηση με γεμίζει χαρά και κάθε πτώση μου προσφέρει ταπείνωση και σοφία, όσο πιστεύω και ελπίζω στη δύναμη της Αγάπης Του. Το κίνητρο της αιώνιας χαράς που μόνο Εκείνος μου προσφέρει με πολλαπλή αμοιβή και στο παρόν και πέρα απ' το θάνατο, για καθετί που κάνω για χάρη Του, ολοκληρώνει το νόημα της αποστολής μου σ' αυτή τη ζωή. Κάθε σύγκρισή Του με οποιοδήποτε μέγεθος, απέχει όσο ο Δημιουργός από το δημιούργημα, όσο η Αλήθεια από το ψέμα, όσο η αφθαρσία από το θάνατο. Αγαπώ το Χριστό, γιατί είναι η Αγάπη και τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί Του ! 

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Πλοηγός: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Πλοίο: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ Πλήρωμα: ΟΙ ΑΓΙΟI Επιβάτες : ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!

Προσευχή στον Ιησού Χριστό – Σ’ αγαπώ Χριστέ μου.

Από το Μεγάλο Γεροντικό και τον Μικρό Ευεργετινό

Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζη­τάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστι, από την γλώσ­σα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος).

5η Οκτωβρίου 1582: Η ημέρα που «δεν υπήρξε» ποτέ!

Η 4η Οκτωβρίου 1582 ήταν η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού Ημερολογίου. Η αμέσως επόμενη ημέρα και 1η του Γρηγοριανού Ημερολογίου ήταν η 15η Οκτωβρίου. Οι ημέρες από τις 5 Οκτωβρίου έως και τις 14 Οκτωβρίου «δεν υπήρξαν ποτέ», καθώς απαλείφτηκαν, προκειμένου οι ημερομηνίες να εναρμονιστούν με το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια εξαιτίας ενός σφάλματος 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων που εμφάνιζε το χρόνο. Ο κίνδυνο να εορτάζονται τα Χριστούγεννα φθινόπωρο και το Πάσχα χειμώνα, οδήγησε τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ος σε νέα μεταρρύθμιση του συστήματος.

Για τη διόρθωση του σφάλματος, που είχε ήδη ενσωματωθεί στην μέτρηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των δεκατριών αιώνων από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας που καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, κατά την εφαρμογή του νέου ημερολογίου κρίθηκε σκόπιμο να παραλειφθούν 10 ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο, από την 5η Οκτωβρίου έως και την 14η του ίδιου μήνα.

Επειδή, όμως, οι περισσότερες Καθολικές χώρες δεν υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο την ακριβή ημέρα που καθορίστηκε από την παπική Βούλα, αλλά μήνες ή και χρόνια μετά, οι παραπάνω 10 ημέρες υφίστανται ακόμα σε σχεδόν όλες τις χώρες. Η πρώτη ημέρα του νέου έτους είχε ήδη καθοριστεί σε όλες τις Δυτικές χώρες την 1η Ιανουαρίου κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έγιναν προτεσταντικές την περίοδο εκείνη, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αγγλία. Ωστόσο, παρ' ότι στην Αγγλία η 1η Ιανουαρίου ονομαζόταν «πρώτη ημέρα του έτους», το έτος άλλαζε την 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού μέχρι και το 1752. Για το λόγο αυτό, συχνά συναντάμε διπλές χρονολογίες λόγω της σύγχυσης των ημερολογίων και της αλλαγής της πρώτης ημέρας του έτους. Αυτή η σύγχυση ήταν προγενέστερη του Γρηγοριανού ημερολογίου, αφού κράτος και εκκλησία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα χρονολόγησης.

Οι αντιδράσεις για το Γρηγοριανό ημερολόγιο ήταν έντονες, καθώς οι μη Καθολικές χώρες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια καθολική εφεύρεση. Λίγες χώρες το υιοθέτησαν από τις 15 Οκτωβρίου 1582: μόνο η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Χρειάστηκε ένας περίπου αιώνας για να υιοθετηθεί από τα πρτεσταντικά κράτη, ενώ Αγγλία και Αμερική το αποδέχτηκαν μόλις το 1752. Το ίδιο συνέβη και στην Ανατολή, όπου όλα τα ορθόδοξα κράτη συνέχισαν να ακολουθούν το Ιουλιανό έως τον 20ο αιώνα.

Στην Ελλάδα, το Γρηγοριανό ημερολόγιο εφαρμόστηκε το 1923, όταν η 16η Φεβρουαρίου ονομάστηκε 1η Μαρτίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος το εφάρμοσε στο εορτολόγιό της ένα χρόνο αργότερα.

Οι 7 λόγοι του Κυρίου Ιησού Χριστού πάνω στο Σταυρό.

Πάνω από το Σταυρό ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την πιο μεγαλειώδη διδασκαλία. Τα λόγια του Χριστού πάνω στο Σταυρό ήταν λόγια γεμάτα αγάπη.

«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»

Ο Χριστός προσεύχεται πάνω από το Σταυρό Του για τους σταυρωτές Του και παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Μέσα στον αβάσταχτο πόνο, που Του προκαλούσε το φρικτό μαρτύριο, ο Κύριός μας Ιησούς, ο Θεός της αγάπης, συγχωρεί τους σταυρωτές Του, προσεύχεται γι’ αυτούς και τους δικαιολογεί. Πόσο μεγάλη και πλατιά είναι η θεϊκή καρδιά και η αγάπη Του! Μας άφησε ένα σπουδαίο μήνυμα: Να συγχωρούμε με την καρδιά μας αυτούς που μας έφταιξαν. Να έχουμε κι εμείς πλατιά καρδιά για τους συνανθρώπους μας.

«Ἀμήν λέγω σοί· σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ»

Ο Χριστός μιλά στο ληστή, που βρίσκεται σταυρωμένος δίπλα Του: «Σε διαβεβαιώνω με όλη την αλήθεια· σου λέω ότι σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο». Γιατί μίλησε έτσι ο Χριστός σε έναν κακούργο; Διότι ο ληστής είδε τη θεϊκή γαλήνη στη μορφή του Χριστού και πίστεψε ότι Αυτός είναι ο Θεός και Τον παρακάλεσε: «Κύριε, θυμήσου κι εμένα τον ληστή στην ουράνια βασιλεία σου». Και ο Χριστός, που κατάλαβε ότι ο ληστής μετάνιωσε ειλικρινά για τα λάθη του, τον συγχώρεσε και τον διαβεβαίωσε ότι θα τον πάρει μαζί Του στον Παράδεισο. Έτσι ο ληστής έγινε ο πρώτος πολίτης του Παραδείσου. Αυτό φανερώνει ότι ο Χριστός δέχεται κοντά Του όσους τον πλησιάζουν με ειλικρίνεια και μετανοούν για τις αμαρτίες τους.

«Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου… ἰδού ἡ μήτηρ σου»

Ο Χριστός είναι καρφωμένος στο Σταυρό, ματωμένος, μέσα σε φρικτούς πόνους. Κάτω από το Σταυρό Του βρίσκονται γεμάτοι πόνο και θλίψη η Παναγία Μητέρα Του και ο μαθητής Του ο Ιωάννης. Ο Χριστός τους βλέπει. Ξεχνά το δικό Του μαρτύριο και θέλει να τους παρηγορήσει, να τους προστατέψει. Και λέει στη Μητέρα Του δείχνοντας τον Ιωάννη: «Γυναίκα, να ποιος θα είναι ο γιος σου από δω και πέρα». Ύστερα γυρίζει προς τον Ιωάννη τον αγαπημένο Του μαθητή και Του λέει: «Να η μητέρα σου». Με τα λόγια Του και το θεϊκό Του παράδειγμα ο Χριστός μας ανοίγει τον όμορφο δρόμο της αγάπης και του σεβασμού προς τους γονείς και τους συγγενείς. Κι ακόμα το δρόμο της αυταπάρνησης, που σημαίνει να ξεχνάς το δικό σου πόνο, για να παρηγορείς τις πονεμένες ψυχές των άλλων.

«Διψῶ»

Το Θεϊκό και Τίμιο Αίμα του Χριστού έτρεχε πάνω στο Σταυρό. Ο πυρετός Του ανέβαινε. Τα σπλάχνα Του καίγονταν από τον αφόρητο πόνο. Και τότε ο Χριστός πρόφερε μια μικρή λέξη με μεγάλο νόημα: «Διψώ». Τότε οι άγριοι στρατιώτες βούτηξαν ένα σφουγγάρι σε ξύδι και χολή και το έφεραν στα χείλη Του. Όμως ο Χριστός δεν ήπιε. Γιατί; Πάνω στο Σταυρό διψούσε βέβαια αφόρητα, αλλά συγχρόνως είχε και μια αλλιώτικη δίψα. Διψούσε, όχι τόσο για νερό, όσο για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο Χριστός διψά, δηλαδή επιθυμεί πολύ έντονα, να επικρατήσει σε όλη τη γη και σε καθεμιά ψυχή ξεχωριστά η ειρήνη Του, η αγάπη Του και το Ευαγγγέλιό Του.

«Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί μέ ἐγκατέλιπες;»

Ο Χριστός επάνω στο Σταυρό σήκωσε όλες τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των αιώνων για να τις σβήσει. Και ήταν τόσες πολλές οι κακίες που σήκωσε, ώστε φάνηκε σαν ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Έτσι ο Ουράνιος Πατέρας Του πήρε για μια στιγμή το βλέμμα Του πάνω από τον Υιό Του. Αυτή η στιγμιαία αποστροφή του Θεού Πατέρα κάνει τον Χριστό να φωνάζει γεμάτος πόνο: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;». Για χάρη μας ο Χριστός στερήθηκε, στην πιο οδυνηρή ώρα της επίγειας ζωής Του, ακόμη και την παρουσία του Ουρανίου Πατέρα Του. Πόσο φοβερό πράγμα είναι η αμαρτία μας και πόσο μεγάλη η αγάπη του Χριστού μας!

«Τετέλεσται»

«Όλα έχουν πια τελειώσει». Το φρικτό Του μαρτύριο παίρνει τέλος. Το έργο Του πάνω στη γη, που ξεκίνησε όταν γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, έφτασε στο τέλος του. Ό,τι είχε να διδάξει και να πει στους ανθρώπους, το είπε. Είναι ο Νικητής. Θυσιάστηκε για τα πλάσματά Του. Μας άνοιξε το δρόμο της ευτυχίας και της χαράς, το δρόμο για τον Παράδεισο. Από δω και μπρος, για όποιον αγαπήσει και ακολουθήσει το Χριστό, αρχίζει μια νέα ζωή. Από δω και πέρα αρχίζει η Ανάσταση!

«Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεμαι τό πνεῦμα μου»

Ο τελευταίος λόγος του Χριστού, λίγο πριν εκπνεύσει πάνω στο σταυρό. Μιλά στο Θεό Πατέρα Του: «Πατέρα μου, γεμάτος ελπίδα και εμπιστοσύνη στα χέρια Σου παραδίδω την λογική και αθάνατη ψυχή μου». Δεν ήρθε κανένας άγγελος να πάρει την ψυχή του Χριστού. Μόνος Του, με την ελεύθερη θέλησή του την παραδίδει στον Πατέρα. Ο Χριστός ήρθε στη γη, έγινε άνθρωπος, έκανε θαύματα, κήρυξε, υπηρέτησε το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα Του. Σ’ αυτόν λοιπόν επιστρέφει πάλι και σ’ Αυτόν παραδίδει την ψυχή Του. Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας διδάσκει ότι όλη η ζωή μας ανήκει στο Θεό. Το θέλημά Του πρέπει να εφαρμόζουμε πάντοτε, και στα δικά Του χέρια να εμπιστευόμαστε τη ζωή μας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ..

Ο Ιησούς δίδαξε πως "Ο Θεός είναι πνεύμα..." [Ιωαν.4:24].Ο Θεός δεν έχει σώμα, ούτε φυσική μορφή. Ούτε έχει μετρήσιμη με οποιοδήποτε τρόπο μορφή. Ώστε λοιπόν ο Θεός είναι αόρατος. Ο Θεός όμως έγινε ορατός, παίρνοντας ανθρώπινη μορφή με την παρουσία του Ιησού ανάμεσά μας.Η "ουσία" Του όμως είναι αόρατη.

Εξέλιξη και αλλαγή μπορεί να χαρακτηρίζουν μερικά από τα έργα Του. Αλλά ο Θεός παραμένει αναλοίωτος "...Εσύ όμως παραμένεις ο ίδιος..." [Εβρ. 1:12]. Ο Θεός δεν αλλάζει, αλλιώς δε θα ήταν τέλειος και ολοκληρωμένος. Ο Θεός λοιπόν δεν αλλάζει από καιρό σε καιρό.

Η δύναμη του Θεού είναι απεριόριστη. Μπορεί να κάνει οτιδήποτε δεν είναι ασυμβίβαστο με τη φύση, τον χαρακτήρα, και τους στόχους Του, "Εγώ είμαι ο Παντοδύναμος Θεός..." [Γεν. 17:1] - "Υπάρχει κάτι που να είναι πολύ δύσκολο για το Θεό;" [Γεν. 18:14]. Οι μόνοι περιορισμοί στη δύναμη του Θεού έχουν προσδιοριστεί από τον ίδιο. Η λέξη "αδύνατο" δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό Του. Ο Θεός δημιουργεί και συντηρεί όλα τα πράγματα. Όμως ποτέ δεν κουράζεται, "Δε γνώρισες; Δεν άκουσες; Ο Κύριος είναι ο αιώνιος Θεός, αυτός που δημιούργησε τα πέρατα της γης. Ποτέ όμως δε θα κουραστεί, ούτε θα πεινάσει και κανείς δε μπορεί να γνωρίσει τη σκέψη Του." [Ησα. 40:28].

Ο Θεός κατέχει όλη τη γνώση. Επειδή η παρουσία του Θεού φτάνει παντού, την ίδια στιγμή, ο Θεός γνωρίζει τα πάντα ταυτόχρονα-παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο Θεός γνωρίζει ακόμα και τις σκέψεις και τα κίνητρα κάθε καρδιάς.

Ο Θεός δεν περιορίζεται σε κάποιο τμήμα του σύμπαντος αλλά είναι παρών με όλη τη δύναμη και τη δόξα Του σε κάθε σημείο του χώρου και σε κάθε χρονική στιγμή μέσα στο χρόνο "Που μπορώ να φύγω από το Πνεύμα Σου; Που μπορώ να κρυφτώ από τη παρουσία Σου; εάν ανεβώ στους ουρανούς, Εσύ είσαι εκεί· αν κατεβώ στον Αδη, Είσαι εκεί. Αν πάρω τα φτερά του πρωινού και κατασκηνώσω στα έσχατα της θαλάσσης, ακόμα κι εκεί το χέρι Σου θα με οδηγεί, το δεξί Σου χέρι θα με κρατάει σταθερά. Κι αν πω "το σκοτάδι σίγουρα θα με κρύψει" και το σκοτάδι θα γίνει φως γύρω μου, ακόμα και το σκοτάδι δεν είναι σκοτεινό για Σένα και η νύχτα λάμπει σα την ημέρα· για Σένα το σκοτάδι είναι σα φως." [Ψαλμός 139 7-12].Ο Θεός δεν ανήκει σε κανένα έθνος και σε καμιά γενιά. Είναι ο Θεός όλης της γης, των ουρανών, όλου του σύμπαντος και πέρα απ' αυτό.
Αν και έχει δημιουργήσει τα πάντα και η παρουσία Του "διαπερνά" όλη τη δημιουργία Του, Αυτός την υπερβαίνει, δεν περιορίζεται σ' αυτή και ούτε αυτή τον περικλείει. Έτσι λοιπόν ο πανθεϊσμός, που παρουσιάζει το Θεό σα μια δύναμη ζωής που βρίσκεται μέσα σ' όλα τα πράγματα, κάνει λάθος. Το ίδιο λάθος κάνει και όποιο άλλο σύστημα προσπαθεί να υποβιβάσει το Θεό σε μια "δύναμη" από ένα Πρόσωπο, που στη πραγματικότητα είναι.

Η αιωνιότητα αναφέρεται τη σχέση του Θεού με το χρόνο. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι εξίσου γνωστά σ' Αυτόν ""Εγώ είμαι το Αλφα και το Ωμέγα", λέει ο Θεός, ο παντοκράτορας Κύριος, αυτός που αληθινά υπάρχει και υπήρχε και θα 'ρθεί." [Αποκ. 1:8]. Ο χρόνος είναι σα τη παρέλαση που ο θεατής βλέπει ένα τμήμα της μόνο κάθε στιγμή. Ο Θεός όμως βλέπει το χρόνο στο σύνολό του.

Η ρίζα της λέξης άγιος σημαίνει κάποιος που είναι ξεχωρισμένος για κάτι, κάποιος διαφορετικός. Έτσι λοιπόν η λέξη Αγιος αναφέρεται στο Θεό σαν Αυτός που είναι ξεχωρισμένος και εξυψωμένος πάνω απ' όλα τα πράγματα. Η αγιότητα αναφέρεται στην ηθική τελειότητα του Θεού. Όπως λοιπόν ο Θεός είναι άγιος, έτσι ζητάει κι από τα δικά Του παιδιά να είναι άγια και για ότι ζητάει ο Θεός πάντα προμηθεύει. Έτσι λοιπόν η αγιότητα είναι το δώρο του Θεού που λαμβάνει κανείς μέσον της πίστης στον Υιό Του, τον Ιησού Χριστό. "Να ντυθείτε τον καινούριο άνθρωπο, που ο Θεός κατά το σχέδιό Του τον έπλασε για να ζει με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχονται από την αλήθεια". [Εφ. 4:24].

Η Δικαιοσύνη όσον αφορά το Θεό, αναφέρεται στην επιβεβαίωση απ' Αυτόν του τι είναι σωστό σε αντίθεση με το τι είναι λάθος. Η δικαιοσύνη του διαπνέει τους ηθικούς νόμους στις Δέκα Εντολές, που δόθηκαν στην ανθρωπότητα για να την καθοδηγήσουν.
Όταν αναφερόμαστε επίσης στη δικαιοσύνη του Θεού, αναφερόμαστε στη διαχείριση της δικαιοσύνης από το Θεό. Συμπεριφέρεται με αμεροληψία και δικαιοσύνη σε όσους έχουν υποστεί βία και τιμωρεί αυτούς που είναι ανυπάκουοι, "Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα Αυτού είναι τέλεια, διότι όλοι οι δρόμοι Του είναι δίκαιοι. Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία σ' Αυτόν, δίκαιος και ευθύς είναι Αυτός." [Δευτ.32:4]
"Τότε ο Θεός θα πληρώσει τον καθένα κατά τα έργα Του. Θα δώσει αιώνια ζωή σε όσους κάνουν υπομονετικά το καλό κι αναζητούν έτσι τη δόξα, την αναγνώριση και την αιωνιότητα κοντά στο Θεό. Αντίθετα η οργή και ο θυμός του Θεού περιμένουν όσους αντιστρατεύονται στο Θεό, αντιστέκονται στην αλήθεια και υπηρετούν την αδικία.Θλίψη και στενοχώρια περιμένουν κάθε άνθρωπο που υπηρετεί το κακό, πρώτα τους Ιουδαίους αλλά και τους Εθνικούς, αντίθετα, δόξα, τιμή και ειρήνη προσμένουν όποιον κάνει το καλό, πρώτα τους Ιουδαίους αλλά και τους Εθνικούς, γιατί ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις.Έτσι λοιπόν όσοι αμάρτισαν χωρίς να ξέρουν το νόμο του Θεού θα αφανιστούν χωρίς να κριθούν με βάση το νόμο. Κι από την άλλη, όσοι αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο θα κριθούν με κριτήριο το νόμο. Γιατί στο Θεϊκό δικαστήριο δε δικαιώνονται όσοι άκουσαν απλώς το νόμο αλλά μόνο όσοι τήρησαν το νόμο. Όσο για τα άλλα έθνη που δε γνωρίζουν το νόμο, πολλές φορές κάνουν από μόνοι τους αυτό που απαιτεί ο νόμος. Αυτό δείχνει πως αν και δε τους δόθηκε ο νόμος, μέσα τους υπάρχει ο νόμος. Η διαγωγή τους φανερώνει πως οι εντολές του νόμου είναι γραμμένες στις καρδιές τους και σ' αυτό συμφωνεί και η συνείδησή τους, που η φωνή της τους τίπτει ή τους επαινεί, ανάλογα με τη διαγωγή τους.Όλα αυτά θα γίνουν την ημέρα που ο Θεός θα κρίνει δια του Ιησού Χριστού τις κρυφές σκέψεις των ανθρώπων, όπως λέει το ευαγγέλιό μου." [Ρωμ. 2:6-16].
Τέλος, η δικαιοσύνη του Θεού είναι λυτρωτική, καθώς διακηρύττει τον πιστό δικαιωμένο μέσον του θανάτου και της αναστάσεως του Ιησού Χριστού. "Δεν ντρέπομαι που υπηρετώ το ευαγγέλιο, γιατί αυτό είναι η δύναμη του Θεού, που σώζει καθέναν που το αποδέχεται, πρώτα τον Ιουδαίο και ύστερα τον ειδωλολάτρη. Γιατί στο ευαγγέλιο αποκαλύπτεται η αγάπη του Θεού που σώζει τον άνθρωπο, αρκεί αυτός να εμπιστευτεί από την αρχή ως το τέλος τον εαυτό του στο Θεό, όπως το λέει κι η Γραφή: Ο Δίκαιος εξαιτίας της πίστης του θα ζήσει.Είναι ολοφάνερο ποια θα είναι η οργή του Θεού, που θα 'ρθει από τον ουρανό για να τιμωρήσει τους ανθρώπους για την ασεβή και άδικη διαγωγή τους. Και θα τους τιμωρήσει, γιατί με τα άδικα έργα τους συγκάλυψαν την αλήθεια, δηλαδή τη γνώση που μπορούσαν να έχουν για το Θεό, αφού ο ίδιος ο Θεός τους τη φανέρωσε. Εννοώ το εξής: η αιώνια δύναμη του Θεού και η θεϊκή Του ιδιότητα είναι βέβαια αόρατες, ο ανθρώπινος νους όμως μπορεί να τις δει μέσα στη δημιουργία, από τότε που έγινε ο κόσμος. Γι αυτό λοιπόν οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά δικαιολογία. Γιατί ενώ γνώρισαν το Θεό μέσα από τη δημιουργία, ούτε τον δόξασαν, ούτε τον ευχαρίστησαν ως Θεό. Αντίθετα η σκέψη τους ακολούθησε λαθεμένο δρόμο, και το ανόητο εγώ τους βυθίστηκε στο σκοτάδι της πλάνης. Έτσι, ενώ θριαμβολογούσαν για τη σοφία τους, κατάντησαν ανόητοι, ως το σημείο, αντί για το δημιουργό αθάνατο Θεό, να προσκυνούν είδωλα που παρασταίνουν θνητούς ανθρώπους, πουλιά, τετράποδα ζώα και ερπετά." [Ρωμ.1:16-23].

Η αγάπη είναι η κεντρική περιγραφή της φύσης του Θεού. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο ζητά να αφυπνίσει την καρδιά του ανθρώπου, για να ανταποκριθεί στην αγάπη αυτή του Θεού. Η αγάπη του Θεού, διατρέχει όλη την Αγία Γραφή. Εκεί, βρίσκουμε τον Θεό να δίνει τον εαυτό Του και όλα αυτά που κατέχει, στα πλάσματα που δημιούργησε, ώστε να κερδίσει την ανταπόκρισή τους και να μοιραστεί τον εαυτό Του μαζί τους.
Ο Θεός αγάπησε και έδωσε. Αγάπησε και έψαξε - όπως ένας βοσκός ψάχνει το πρόβατό του. Ο Θεός αγάπησε και υπέφερε και έδωσε τον εαυτό Του επάνω στο σταυρό, για την σωτηρία και την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Θεός μέσα στην τέλεια αγάπη Του επιδιώκει το καλό για όλα τα δημιουργήματά Του. "Ο Κύριος είναι καλός σε όλους, έχει συμπόνοια για ότι έχει δημιουργήσει" [Ψαλμοί].

Η αλήθεια, όλη η αλήθεια, είτε φυσική, είτε πνευματική, έχει τις ρίζες της στο Θεό. Έτσι λοιπόν κάθε "αντιπαλότητα" ή "διαφωνία" ανάμεσα στις διδασκαλίες των φυσικών επιστημών και στην αποκάλυψη του Θεού για τον εαυτό Του, δεν είναι παρά μόνο μια παροδική παρεξήγηση, που οφείλεται στην περιορισμένη προοπτική και την ατελή γνώση του ανθρώπου. Η πληρότητα της αλήθειας όμως τελικά θα επαληθευτεί και θα έρθει σε συμφωνία με την αποκάλυψη του Θεού.

Η σοφία του Θεού αποκαλύπτεται από το γεγονός πως κάνει το καλύτερο, με τον καλύτερο τρόπο, στην καλύτερη χρονική στιγμή, για τον καλύτερο σκοπό.
Μερικοί άνθρωποι έχουν γνώση, αλλά λίγη σοφία, ενώ μερικές φορές φαίνεται πως οι περισσότερο σοφοί έχουν λίγη γνώση. Αντιθέτως, ο Θεός είναι "ο μοναδικός σοφός Θεός" [Α Τιμ. 1:17], όντας ταυτόχρονα πάνσοφος και παντογνώστης.
Μέσα στη Δημιουργία, μέσα στην ιστορία, μέσα στις ζωές των ανθρώπων, μέσα από τον Ιησού Χριστό, η θεική Του σοφία αποκαλύπτεται. Η υπόσχεση του Θεού "Αν κάποιος από σας υστερεί σε σοφία, ας τη ζητήσει από το Θεό, κι Αυτός θα του τη δώσει. Γιατί ο Θεός δίνει σε όλους με απλοχεριά και χωρίς να περιφρονεί κανέναν." [Ιακ. 1:5], επιβεβαιώνει το προνόμιο που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να ζητάμε σοφία από τον Θεό.