Όσες εικόνες Σου κι αν έχω...

Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!... Δεν με φτάνουν!... Δεν θα πώ ποτέ άρκεί!... 
Το ήλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου, 
ή ώραιότητα της παρθενίας Σου, 
ό διάχρυσος ιματισμος της άρετης Σου,
 ή εσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα, 
ό εν χλωρότητι χρυσίου κροσσωτός στολίσμός 
της πανωραίας και υπέρλαμπρης άγνείας Σου, 
ό περίσεμνος εΰαγγελισμός της άγάπης Σου, 
το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος, 
ή ικετευτική Σου ταπείνωση, 
ή παραμυθητική παρρησία Σου,
 ή τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου,
 ή φωτεινή σκέπη τής προστασίας Σου, 
ή ζωοδόχος πηγή χών χαρίτων Σου, 
ή κραχαιά ώς Θάνατος αγάπη Σου, 
ή χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικης Σου κοίμησης, 
τό ύπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο, 
Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται! 
Ναχαν ό κάθε τοίχος, ή κάθε σελίδα, ή κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου, 
Παναγία μου! Ίαμα χών ματιών, 
καϊ της καρδιάς,και της ψυχής μου!