Προσευχές εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό

Προσευχές εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό

Στον Ιησού μου άφησα 

όλα μου τα βάρη 

Αυτός μου δίνει πάντοτε 

ανάπαυση και χάρη. 

Τώρα πια δέν κουράζομαι 

απ΄ του εχθρού την μπόρα 

ελπίδα έχω στον Χριστό 

για μια καινούρια χώρα. 

Στον Ουρανό ελπίζουμε 

όλοι οι πιστοί να πάμε 

γιατί στον κόλπο του Χριστού 

αμέτρητοι χωράμε. 

Έλα κι΄ εσύ, κι΄ εσύ, κι΄ εσύ 

να μπεις στην αγκαλιά Του 

την λύτρωση Του ζήτησε 

και ζήσε πια κοντά Του. 

Απ΄ την γλυκιά Του αγκαλιά 

ποτέ σου να μη φύγεις 

γιατί θα χάσεις την χαρά 

και δυστυχής θα μείνεις. 

Τι κι΄ αν εκκαθαρίστηκα 

με του Χριστού το αίμα 

καθημερνά λερώνομαι 

λυπώ το Άγιο Πνεύμα. 

Πνευματικό περπάτημα 

κάθε ημέρα κάνω 

πρέπει τα πόδια να πλυθούν 

συγχώρεση να πάρω. 

Ετούτο το παράδειγμα 

το έδωσε ο Σωτήρας 

στα πόδια όλων των μαθητών 

έγιν΄ Αυτός νιπτήρας. 

Αν όμως σαν τον Πέτρο 

αρνηθούμε να μας πλύνει 

τότε χάνουμε την Χάρη 

η αμαρτία θα μας μείνει. 

Δεν θα δούμε το γλυκό Του 

πρόσωπο στον Ουρανό 

αν δεν πάρουμε συγνώμη 

απ΄ Αυτόν εσύ κι΄ εγώ.

..

Στο στήθος μου ένα βάρος 

για χρόνια ένοιωθα πολλά 

κι΄ αργότερα κατάλαβα 

πως είχα μια βαριά καρδιά. 

Γιατί η καρδιά μου βάραινε; 

αναρωτιόμουνα, 

ήθελα πολύ να μάθω 

και συλογιζόμουνα. 

Ποιος γιατρός θα μ΄ εξετάσει 

την καρδιά μου για να δει; 

Δεν εγνώριζα κανέναν 

που στ΄ αλήθεια να μπορεί. 

Όμως κάποτε μου είπαν 

πως υπάρχει ένας γιατρός 

δωρεάν θα μ΄ εξετάσει 

λέγετε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. 

Τον εφώναξα να έρθει 

την καρδιά μου για να δει 

μου είπε έχεις αμαρτία 

η καρδιά γι΄ αυτό πονεί. 

Μόνο αν σε καθαρίσω 

με το Αίμα μου εγώ 

η καρδιά σου θα ασπρίσει 

απ΄ το μαύρο το κακό. 

Δέχτηκα για να το κάνει 

και έτσι κοίταξα ψηλά 

εκεί που ήταν καρφωμένος 

στον Σταυρό του Γολγοθά. 

Τώρα έγινα παιδί Του 

δεν Τον βλέπω στον Σταυρό 

μα Τον βλέπω κάθε μέρα 

Βασιλιά στον Ουρανό. 

Μεσιτεύει για τον κόσμο 

που πιστεύει εις Αυτόν 

και στον βούρκο πάντα ψάχνει 

νά βρει τον αμαρτωλόν. 

Μη σκληρύνεις την καρδιά σου 

στην φωνή που σε καλεί 

το μεγάλο σου φορτίο 

να το πάρει Αυτός μπορεί.

....................................................................................

Κάθε άνθρωπος που περνάει από τον πλανήτη αυτό, είναι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός. 

Είναι ένας απ' αυτούς που κάλεσε ο Θεός στη δική Του αιώνια χαρά. 

Ένα πρόσωπο, καλεσμένο από το Δημιουργό του, σε αιώνια ευφροσύνη, σε μια αγαπητική σχέση μαζί του χωρίς τέλος. 

Πολλοί άνθρωποι όμως, περνούν τη ζωή τους ανέμελα και ξοδεύουν τα λίγα χρόνια τους στη γη, χωρίς να αναζητήσουν και χωρίς να λογαριάσουν τον Πλάστη τους. Κι όταν η κλεψύδρα τής ζωής τους φτάνει στο τέλος της, τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουν. 

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άνθρωποι, που σε όλη τους τη ζωή αναζητούν το Θεό. 

Θυσιάζουν γι' Αυτόν τα πάντα, και απαντούν στις δοκιμασίες με δοξολογία. 

Ναι, κάνουν κι αυτοί λάθη. Και σοβαρά λάθη πολλές φορές. Όμως στο τέλος ο αγώνας τους αποδίδει. 

Και όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα τους, τον περιμένουν έτοιμοι και στεφανωμένοι με το στεφάνι τής νίκης.

........................................................................................

Θεε μου... Σ' αγαπώ και μαζί σου ξαναζώ 

Μ' αγαπάς και ονειρεύομαι πετώ 

σαν πουλί στο γαλάζιο ουρανό 

Θεε μου...Μ' αγαπάς και 'χω δύναμη να πω 

ότι ζω μόνο για να σ' αγαπώ 

και παλεύω και αντέχω και νικώ 

Θεε μου...Για την αγάπη σου θα πολεμήσω 

κι όλες τις μάχες μου θα τις κερδίσω 

και τις πληγές μου όλες θα γιατρέψω 

μ' έχεις κάνει εσύ να πιστέψω 

Θεε μου...Σ αγαπώ και μαζί σου ξαναζώ 

Μ' αγαπάς και ονειρεύομαι πετώ 

στο μεγάλο ταξίδι που με πας 

σ' ένα κόσμο που φτιάχτηκε για μας 

Θεε μου...Σαν παιδί παίζω, τρέχω και γελώ 

Μ' αγαπάς και είναι τόσο αληθινό 

ότι ζω και πιστεύω και ζητώ 

Θεε μου...Με προσέχεις, με νοιάζεσαι, με πας 

στα ταξίδια του νου και της καρδιάς 

μου χαρίζεις τα πάντα 

Δίχως κάτι να ζητάς 

Θεε μου...Σ αγαπώ και μαζί σου ξαναζώ 

Μ' αγαπάς και ονειρεύομαι πετώ 

στο μεγάλο ταξίδι που με πας 

σ' ένα κόσμο που φτιάχτηκε για μας 

Θεε μου...Σ' αγαπώ 

Θεε μου...Για την αγάπη σου εγώ θα ζήσω 

κι όλες τις μάχες μου θα τις κερδίσω 

γιατί αγάπη μου για σένα ζω 

μόνο για σένα ζω 

Αγκάλιασέ με σφιχτά 

Θεε μου...Για την αγάπη σου θα πολεμήσω 

και πάντα μέσα σου θέλω να ζήσω...

.........................................................................................

Εσύ στέκεσαι θλιμμένος 

με το βλέμμα σου υγρό 

και η σκέψη σου βαρκούλα 

τσακισμένη στο γιαλό 

μα το δειλινό υφαίνει 

χρυσαφιά στον ουρανό. 

'κου, η αύρα ψιθυρίζει 

στ' αφρισμένο κυματάκι 

δες τον άνθρωπο λιγάκι 

τον κατά θεό πλασμένο 

στην Εδέμ, τον δοξασμένο 

πως κατάντησε, τί χάλι 

με σκυμμένο το κεφάλι 

μακριά απ' τον Θεό 

προσπαθεί να ηρεμήσει 

μα ο Χριστός είναι η λύση. 

Δες γύρω τα ψαροπούλια 

πάνω στ' άσπρα βοτσαλάκια 

παιχνιδίσματα γελάκια 

και στον ουρανό την Πούλια 

πως ασημολαμπιρίζει 

η σιωπή πως τριγυρίζει 

και το γιόμα γαληνεύει 

μόνο ο άνθρωπος γυρεύει 

τη χαμένη του Ειρήνη 

που ο Χριστός μονάχα δίνει. 

Εσύ στέκεσαι θλιμμένος 

ζωντανός μα πεθαμένος 

στο μελί το δειλινό 

μα εγώ παρακαλώ 

τον Ουράνιο Πατέρα 

της αγάπης τον Θεό 

και το δάκρυ μου διαμάντι 

στη χρυσοβαμμένη Δύση 

Πριν ο Ήλιος του να σβήσει

ν' αγκαλιάσεις τον Χριστό.

........................................................................................

Ιησού μου, νυμφίε της ψυχής, 

δημιουργέ ουρανού και γης, 

χάρισέ μου τη θεία χάρη, 

καθάρισέ με από τα πάθη, 

στόλισε την ψυχή με αρετές, 

για να νιώσω πνευματικές χαρές, 

για να σ' αγαπώ 

όταν σε βλέπω στον κάθε αδελφό, 

για να μ' αγαπάς 

όταν αναπαύεσαι στα βάθη της καρδιάς, 

μαζί σου να ενωθώ 

στη γη, στον ουρανό.

...................................................................................

Ποσα χρονια περιμενα Χριστε μου να'ρθεις 

και τις νυχτες πως κρυφοκλαιγα. 

Σου ζητουσα αγκαλια να με παρεις 

για να δεις ποσο ποναγα. 

Τις νυχτες το φεγγαρι πονεμενος κοιτουσα 

κι ελεγα για σενα ειμαι εδω. 

Ζωντας και γω στον κοσμο τουτο 

να με δεις, χρόνια τώρα προσπαθώ. 

Ωσπου ηρθες Χριστε μου ,στη ζωη μου αστροφεγγια 

ηρθες κι αλλαξες τα παντα κι ολα πανε ποιο καλα! 

Σ΄εχω μεσα στην καρδια μου, σαν ενα μικρο σταυρο 

κι οσο ζω θα μαι δικος σου , ναι το ομολογώ! 

Θεέ μου σ'αγαπώ 

Στ' ομολογώ, στ' ομολογώ 

παντού το όνομα σου να τραγουδώ!

...........................................................................

Έχω έναν φίλο 

που μ΄αγαπάει αληθινά 

Από τη μέρα που σε βρήκα 

σε ζητώ παντοτινά. 

Με κράτησες σφιχτά 

τις ώρες που πονούσα 

Με πήρες αγκαλιά 

στιγμές που σε ζητούσα. 

Στιγμές με βρήκαν μόνο 

με φίλους τα κενά 

Μου έδιωξες τον πόνο 

μου έδωσες χαρά. 

Έχω έναν φίλο 

Που μ΄ αγαπάει αληθινά.

......................................................................

Θεέ μου σαν συλλογιστώ 

το έργο σου το Θαυμαστό 

με αγάπη σκύβω να Σου πω 

Σ'ευχαριστώ. 

Θεέ μου για μένα στο σταυρό 

αγώνα έδωσες σκληρό, 

και με λύτρωσες από τον εχθρό. 

Σ'ευχαριστώ. 

Για τη ζωή Σ'ευχαριστώ. 

Για τη χαρά Σ'ευχαριστώ. 

Για την αγάπη Σου Θεέ μου 

Σ'ευχαριστώ. 

Για τη γλυκιά Σου συντροφιά, 

για την πλατειά Σου αγκαλιά, 

για την μεγάλη Σου καρδιά 

Σ'ευχαριστώ. 

Θεέ μου σ'αγαπώ 

Κοντά μου ήρθες με στοργή, 

μου γιάτρεψες κάθε πληγή, 

μου'δωσες φως από την πηγή 

Σ' ευχαριστώ. 

Χριστέ μου δικός Σου τώρα εγώ, 

παντοτινά θα Σ'ευλογώ, 

αιώνια θα Σου τραγουδώ 

Σ'ευχαριστώ. 

Χριστέ μαζί Σου περπατώ, 

Χριστέ το χέρι Σου κρατώ, 

και μου μιλάς και σου μιλώ 

Σ' ευχαριστώ. 

Για κάθε σου ναι Σ' ευχαριστώ. 

Για κάθε σου όχι θα Σ'αγαπώ 

Για κάθε λόγο Σου ζεστό 

Σ'ευχαριστώ.

.....................................................................................

 

Παράλαβέ με, Κύριε, εις την Βασιλείαν σου! 

Παράλαβέ με Ιησού μου, αυτού οπού είσαι Εσύ η αγάπη μου και το φως μου το γλυκύτατον! 

Ναι, γλυκύτατε Ιησού μου, παράλαβέ με τώρα - τώρα, 

Κύριέ μου, παράλαβέ με, διότι από την ώραν, 

οπού εγεύθηκα μερικώς και αρρήτως την άρρητον τρυφήν και χριστότητα Σου του Χριστού μου και Θεού μου, 

δεν υποφέρνω πλέον τον χωρισμόν Σου! Δεν υποφέρνω την απουσίαν Σου. 

Καίομαι και ανάπτω από την άσβεστον φλόγα της γλυκυτάτης Σου αγάπης! 

Όταν σε ενθυμούμαι, φλογίζομαι από την δίψαν Σου! 

Όταν Σε μελετώ, ολιγοθυμώ διά την υστέρησίν Σου και ατονώ διά τον χωρισμόν Σου!

........................................................................................

Αγάπη είπε, είναι το φως 

και μίσος είναι το σκοτάδι 

αυτά μας δίδαξε ο Χριστός 

και δημιούργησε τον Άδη. 

Αγάπη μοίρασε στα τυφλά 

χωρίς να κάνεις διακρίσεις 

αν θέλεις να έχεις πιο πολλά 

και με πολύ χαρά θα ζήσεις. 

Τυφλά η αγάπη οδηγεί 

Χωρίς να έχεις καν πυξίδα 

να βρεις την αιώνια ζωή 

προσπερνώντας κάθε παγίδα 

θα έχεις φύλακα το Χριστό 

επίσης και την Παναγία 

θα είσαι άτομο σεβαστό 

σ' αυτήν εδώ την κοινωνία 

Αγάπη είναι περιβόλι 

και έχει αιώνιους καρπούς 

εκεί μέσα χωράνε όλοι 

αγκαλιάζοντας και τους κακούς 

Αγάπη είπε, είναι το φως 

και μίσος είναι το σκοτάδι 

αυτά μας δίδαξε ο Χριστός 

και δημιούργησε τον Άδη.

......................................................................................

Αγάπη να 'χεις στην καρδιά 

Και στην ψυχή γαλήνη 

Ακόμα στην δύσκολη στιγμή 

Συ δείξε καλοσύνη 

Με την αγάπη στην καρδιά 

Μην φοβηθείς ποτέ σου 

Και την αλήθεια σου να λες 

Δίνε τις συμβουλές σου 

Κι όταν οι άλλοι σ' αρνηθούν 

Συ πίστευε σε εμένα 

Που σε έπλασα και σε έκανα 

Όμοιο με εμένα 

Κι όταν πονάς παρηγοριά 

Θα σου χαρίζω γιε μου 

Το σ' αγαπώ μου μην ξεχνάς ...; 

Δεν σε ξεχνώ ποτέ μου!

.........................................................................................

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου! 

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι ο Σωτήρας μου, που θέλεις και ξέρεις και μπορείς και με σώζεις: Από κάθε κίνδυνο, σώματος και ψυχής. Από τον αμαρτωλό εαυτό μου. 

Από τον μισόκαλλο διάβολο. Από τους κακούς ανθρώπους. Από τον αιώνιο θάνατο , που φέρνει η έμμονη στην αμαρτία. 

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι το Φως, το αληθινό, το γλυκό, το ζωογόνο. Το φως, που φέγγει μέσα μου και γύρω μου και ομορφαίνει την πλάση και τα πρόσωπα των 

ανθρώπων π' αγαπώ. Το φως, πού μου δίνει τη δυνατότητα να περπατήσω με ασφάλεια, να τρέξω, ν' ανέβω, να συγκρίνω, να προτιμήσω. Το φως της ζωής! 

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αλήθεια, η κατακάθαρη, η αισιόδοξη, η ελπιδοφόρα, η ζωογόνα, η λυτρωτική. Η αλήθεια για όλα χθες, σήμερα, αύριο και στους αιώνες. 

Σ' αγαπώ, Χριστέ μου, γιατί είσαι η Αγάπη, η πιο μεγάλη, η πιο θερμή, η πιο σοφή, η πιο δυνατή, η πιο αληθινή, η πιο προσωπική. Η Αγάπη που σταυρώθηκε για μένα!... 

Γέρων Ιωσήφ

...............................................................................................

Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. 

Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει ...; 

Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. 

Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. 

Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. 

Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. 

Μετά μπορεί ν' αρχίσει η ζήλεια, η γκρίνια, μέχρι και ο φόνος. 

Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. 

Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. 

Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σ' απελπισία. 

Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. 

Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. 

Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν τη βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν.

.................................................................................................

Προς Σε τας χείράς μου, προς Σε τους οφθαλμούς μου αίρω, 

τα φλέγοντά μου δάκρυα θυσίαν σοι προσφέρω" 

ετάκη η καρδία μου, ωσεί κηρός, εντός μου" 

ελέησόν με, ο Θεός, σπλαγχνίσου, ο Θεός μου. 

Είναι πολύ το πέλαγος, πολύ, των οικτιρμών σου" 

η προσευχή μου εις ναόν φοιτά τον άγιόν σου" 

εις κρίσιν με τον δούλόν σου μη θέλης να εισέλθης, 

πριν η με τα ελέη σου επί της γης κατέλθης. 

Η δόξα σου ως ουρανός ατέρμονος απλούται" 

ενώπιόν σου, ο Θεός, θνητός δεν δικαιούται" 

το όνομά σου άπειρον πληροί την οικουμένην" 

συ την ψυχήν μου οίκτειρον την καταβεβλημένην. 

Η ύπαρξίς μου εις φθοράν και σκοτασμόν κατέβη" 

κατέστην των μισούντων με και των εχθρών μου χλεύη" 

οι συγγενείς μου μ' ύβριζον, μ' ενέπαιζον οι φίλοι, 

τας κεφαλάς των σείοντες, λαλούντες με τα χείλη. 

Και πάντες οι θεώμενοι σκληρώς με κατηρώντο, 

και τόσα βέλη κατ' εμού και ξίφη ημιλλώντο" 

ω, πότε, πότε, Κύριε, θα παύσης την οργήν σου; 

πάσαν αυγήν το στόμα μου λαλεί την αίνεσίν σου. 

Ανωφελής ο βίος μου ενώπιόν σου ρέει" 

πάσα πνοή και ύπαρξις το πρόσκαιρόν της κλαίει" 

είς λίθος εις οικοδομήν ας ήμην του ναού σου 

και ας ήμην καίουσα λαμπάς προ του σεπτού βωμού σου. 

Οι ουρανοί την δόξαν σου σιγώντες διηγούνται" 

προς αίνόν σου τα χείλη μου τα τρέμοντα κινούνται" 

πώς ραγισμένη βάρβιτος θα βάλη αρμονίαν; 

και πώς ψυχή βαρυαλγής θα είπη μελωδίαν; 

Το πνεύμά μου ιλιγγιά, ω Κτίστα των αιώνων, 

δεν έχω αλλ' η δάκρυα να σοι προσφέρω μόνον" 

ως του ηλίου η ακτίς την δρόσον καταπίνει, 

το έλεός σου εκπεμφθέν τα δάκρυά μου σβήνει. 

Προς Σε τον Πλάστην έκραξα εν συνοχή καρδίας, 

σκώληξ της γης οικτρός εγώ και τέκνον ασθενείας" 

μη αποβάλης προσευχήν εκ βάθους πεμπομένην 

και μη απώση, ο Θεός, ψυχήν συντετριμμένην. 

Ω, Κύριε, τίς εν Θεοίς υπάρχει όμοιός σοι; 

και τίς το πλάσμα δύναται των σων χειρών να σώση; 

αν παρά σοι ευπρόσδεκτος δεν είν' η προσευχή μου, 

ας αναλύση εις πηγάς δακρύων η ψυχή μου. 

Προς Σε τας χείράς μου, προς Σε τους οφθαλμούς μου αίρω, 

τα φλέγοντά μου δάκρυα θυσίαν Σοι προσφέρω" 

ετάκη η καρδία μου, ωσεί κηρός, εντός μου" 

ελέησόν με, ο Θεός, σπλαγχνίσου, ο Θεός μου.

...........................................................................................

Κύριέ μου, σήμερα ήθελα να Σου πω πως θέλω να ανήκω σε Σένα. Σου το ΄πα κι άλλες φορές. 

Το ξέχασα όμως αρκετές φορές από τότε. Σήμερα με βοηθείς να Σου το ξαναζητήσω. 

Σ'ευχαριστώ και Σε παρακαλώ, αυτό το δώρο χάρισέ το στο παιδί Σου. Βοήθησέ με, μέχρι το βράδυ αυτό να σκέπτομαι. 

Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου. Ξέρεις όμως και την προσπάθειά μου. Το όνομά Σου στα χείλη μου το έχω συχνά. 

Και η επίκληση αυτή κάνει θαύματα. Γλυκύτατε Ιησού, βοήθησέ με να Σου κουβεντιάζω πιο συχνά. 

Όταν μου έρχεται το κύμα του κακού τότε να Σου κουβεντιάζω πιο πολύ για να περνά η μπόρα. 

Κι αν τα κύματα με βρέξουν, και με βρέχουν συχνά, Σύ μην αφήσεις τη βάρκα μου να τσακιστεί. 

Σοί μόνω αμαρτάνω καί Σοί μόνω προσπίπτω. 

Ιησού μου, ας μην πιστεύω στον εαυτό μου. Ας μη λυπάμαι όταν οι άλλοι προχωρούν. Ας βγάζω κάθε μέρα τη μάσκα που έχω βάλει για να φαίνομαι καλός, ενώ είμαι τόσο άθλιος, όπως Σύ το ξέρεις. 

Ιησού μου, σε ικετεύω: έλα και κάνε ένα περίπατο μέσα στην ταραγμένη θάλσσα της καρδιάς μου. Πές και πάλι ένα "πεφίμωσο". Αμήν. 

Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου... 

Η βροχή γονιμοποιεί τα σπέρματα των καρπών στη γη και το δάκρυ τα σπέρματα των αρετών σην ψυχή. 

Κύριε, δός μου το χάρισμα των δακρύων, γιατί Σύ μόνος ξέρεις πόση λάσπη κρύβω μέσα μου. Ναί, ακούω τη φωνή Σου να λέει: "Λούσου στα δάκρυά σου για να καθαρισθείς". 

Κύριε, πάρε την ελευθερία μου και οδήγησέ την όπου θέλεις. 

Πάρε την μνήμη μου και σβήσε και χάραξε ό,τι θέλεις. 

Πάρε τη βούλησή μου και εκπαίδευσέ την στις άγιες εντολές Σου. 

Πάρε το πνεύμα και χαρίτωσέ το με το λόγο Σου. 

Μίλησε Σύ, Κύριε, στη ζωή μου, την αδύνατη, την αμαρτωλή! ... 

Δείξον μοι, Κύριε. 

Η καρδιά μου σφίγγεται τόσο δυνατά. 

Τα μάτια μου γίνονται τόσο θαμπά. 

Ο αναστεναγμός μου πιο βαθύς. 

Κύριε, στις δύσκολες αυτές στιγμές μη μ΄ αφήνεις. Παρουσιάσου. 

Μίλησέ μου μυστικά, όπως Σύ γνωρίζεις. 

Σε θέλω, Ιησού μου, πολύ κοντά μου. 

Κύριε, πρόφθασε Σύ τα σφάλματά μου... 

Το έλεος Σου ας με καταδιώξει. 

Ιησού! λένε τα χείλη -μου- και τα μάτια γεμίζουν δάκρυα, η καρδιά ηδύνεται, η ψυχή κατανύσσεται. Μόνο το όνομα Ι η σ ο ύ ς απόψε μου γλύκανε την βραδιά. Τα χείλη χόρτασαν που τ είπαν τόσες φορές. Τα αυτιά ξεκουράστηκαν. Το πνεύμα ηυφράνθη που Τον σκέφτηκε. Τα μάτια έλαμψαν μέσα από τα υγρά που έρρευσαν τόσο αβίαστα. Ιησού, Ιησού, Ιησού... Το γλυκύτατον τέκνον του ουρανίου Πατρός. Ιησού, Ιησού, Ιησού. Η γλυκυτάτη μου προστασία. Ιησού, Ιησού, Ιησού... Με το όνομά Σου ας σταματήσουν τα χείλη μου να μιλούν, τα αυτιά μου να ακούνε, ο νους μου να σκέπτεται, τα μάτια μου να βλέπουν. Αμήν. 

Σωτήρ, σώσον αυτόν που είναι για κλάματα. 

"Ου μη σε ανώ" μου λες, Κύριε. Πόσο παρήγορα είναι τα λόγια Σου. Ψυχή μου, μήν τα ξεχάσεις. Μην πεις: που εστι ο Θεός ημών; Ιδού ο Κύριος πάρεστι και φωνεί σε: "Ου μη σε ανώ". Σ΄ ευχαριστώ, Κύριε, Αγία Τριάς ο Θεός. Δόξα Σοι! 

Γλυκύτατε Ιησού μου, σκέπτομαι πόσο με αγάπησες. Κάτι με τραβούσε κοντά Σου. 

Πόσες φορές, το γνωρίζεις, το είδες, Σε άφησα. Με τη ζωή μου την αμαρτωλή Σου έλεγα: δεν σε αγαπώ. Και όμως Συ, Κύριε, "επέτασας χείρας" σ΄ ένα παιδί άτακτο και δύστροπο. Έφτασα μέχρι τοχείλος της αβύσσου. Την τελευταία στιγμή με έπιανες και με τραβούσες από την καταστροφή. Πολλές φορές έφυγα από κοντά Σου, κι άλλες τόσες φορές, Φίλε μου Καλέ, Γλυκέ, Σύντροφε της ζωής μου, Παρηγοριά της ψυχής, πεφιλημένε μου και αγαπητικέ της καρδιάς μου, με δάκρυα και λυγμούς Σου έλεγα: "Σοί μόνω αμαρτάνω και Σοί μόνω προσπίπτω". Ελέησόν με. Και με ελεούσες. Δεν μπορούσα όμως ποτέ, Κύριέ μου, να φαντασθώ πώς τόσο πολύ θα μ΄ αγαπούσες. Τι να πω; Εσύ ξέρεις πιο πολλά απ΄ όλους μας. Οι αναστεναγμοί μου Σου τα λένε. 

Κύριε, Κύριε, θα απαντήσω πως από αγάπη και πόθο κινούμενος ζητώ το μοναχικό και αγγελικό σχήμα. Ναί, Κύριε, Σ΄ αγαπώ, παρ΄ όλα τα ανθρώπινα στοιχεία μου. Πιστεύω ότι θα πορεύεσαι Σύ την πορεία μου. 

"Γίνου φιλόθεος ότι αληθώς φιλάνθρωπος ο σός Θεός εστί" (Μ. Βασίλειος εις μοναχόν). 

Πόσο πλούσια είναι η ζωή κοντά στο Χριστό, μέσα στη θεωρία του Θεού... 

Ο Χριστός να είναι η υπόθεσις της ζωής μου... 

Η ζωή μας είναι ανάγκη να συνδυάζει τη χαρά με την λύπη. Πρέπει να εξοικειωθούμε με τον πόνο - δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτό θα πει στενή πύλη. Κι εγώ, Κύριέ μου, θέλω τις περισσότερες φορές έναν Χριστιανισμό ήσυχο, μια ιεραποστολή ανώδυνη. Συγχώρα με... 

Να είσαι ευκολοπλησίαστος, άνθρωπος κανονικός, γλυκύς και συγχρόνως μακριά από τον κόσμο. Διπλό και δύσκολο το άθλημα. Κύριος βοηθός μου όμως και έχει ο Θεός. 

Το εγώ μας τρώει. Το ΕΓΩ! με κεφαλαία γράμαμτα. Αυτό που κλείνει τον Παράδεισο, ενώ μπαίνουν μέσα οι αμαρτωλοί και αι πόρναι. Αυτό το ε γ ώ είναι ο κακός δαίμων. Κύριε, βγάλε αυτό το δαιμόνιο. Αμήν. 

Κύριε, με πολεμά ο διάβολος. Μάθε με, βοήθησέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου. Την αυτογνωσία. Αμήν. 

Πρόσθες ημίν πίστιν, Κύριε. 

Τι θα γίνει με το μέλλον; Η ανθρώπινη απάντησις είναι: Αβεβαιότης.

Η Χριστιανική: Ο Θεός κυβερνά τη ζωή μας. 

Παντού κλείνουν οι πόρτες, οι γέφυρες σπάζουν. Ποια θα μείνει για μένα, Πατέρα; 

Πρόσθες μοι πίστιν, Ιησού γλυκύτατε. 

Αισθάνομαι ότι είμαι στα χέρια του Θεού. Απελπισία είναι οι άνθρωποι. Αστάθεια όλα τα ανθρώπινα. Εκείνο που μένει είναι μια ψυχή κι ένας Χριστός. 

Πρέπει να ετοιμάζεται κανείς για πίκρες. 

Θέλω τον Κύριόν μου, έστω αν Τον πίκρανα πάλιν και πολλάκις. Τι ανακούφιση που μας δίνει η σκέψη ότι μας αγαπά ο Κύριος, ότι για μας έχει ετοιμάσει τόπον... 

Μου μίλησε πάλι ο Θεός διά των πραγμάτων. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη Σου, Πατέρα, για μένα το παιδί Σου! Πόσο αισθητή η παρουσία Σου! Μου μιλάς με τα γεγονότα. Ας μεγαλώνει η υπομονή μου. Περίμενε ανυπόμονη ψυχή μου. Κύριε, ας σου δώσω την ψυχή μου. Πάρε την ύπαρξή μου. Ας μην αντιστέκομαι πια στο θέλημά Σου. Δόξα σε Σέ, Θεέ! ... 

Ήσυχος Χριστιανός δεν μπορείς να είσαι. Ο διάβολος βάλλει. Θα ματώσω, μα δεν θα παραδοθώ. Να μαρτυρείς απ΄ όλες τις μεριές και προπάντων με τον εαυτό σου που θέλει όλο να ξεφύγει. Μη μ΄ αφήσεις ποτέ μόνο στο βοριά, μείνε, μείνε Χριστέ πάντα στην καρδιά. 

Τον βίο εύκολα τον βλέπει κανείς στον διπλανό του, μα στην πολιτεία του ποιος μπορεί να εισδύσει; Ό,τι γίνεται στα βάθη της καρδιάς, τους αναστεναγμούς, τα δάκρυα, τον εσωτερικό αγώνα, ποιος τον παρατηρεί; Μόνο ο Δίκαιος Κριτής! 

Χθες Τον ικέτευα θερμά, εκοιμήθηκα στο πάτωμα και Του είπα: Νά, Κύριε, κοίταξε το παιδί Σου. Από Σένα περιμένει τη λύση των προβλημάτων του. Το κάνω αυτό όχι για να εκβιάσω μια λύση δική μου, αλλά για να Σου πω, Κύριέ μου, πώς μόνο σε Σένα ελπίζει το παιδί Σου, γι΄ αυτό μην αποστρέψεις το πρόσωπό Σου. Και ήλθε τόσο γρήγορα η παρηγοριά του Πνεύματός Του. Ας έχει δόξα! 

Πρέπει να περάσεις ένα βαθύ πόνο, μια τραγική αγωνία, να κραυγάσεις, να παλαίψεις, για να σου μιλήσει ο Θεός. Διαφορετικά δεν γίνεται τίποτα. Το δοκίμασα, το δοκιμάζω, αυτή είναι η κατάθεσίς μου. 

Τίποτε ωραιότερο από την ηρεμία της ψυχής, τις στιγμές της γαλήνης, την κατά Θεόν μόνωση. Αγωνίζομαι σκληρά με τον εαυτό μου. Κάθε μέρα είναι δυνατόν να κάνω τα τρομερώτερα πράγματα. Κι όμως ο Θεός κάνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή ένα θαύμα στη ζώη μου. 

Πόσα Σου χρωστώ, Κύριε! Μα όλα Σου τα χρωστώ.

...........................................................................................

Απο τοτε που σε γνωρισα εγω 

και εφερα στα χειλη τ'ονομα σου. 

Θελω τοσο να σου πω. 

ποσο πολυ Θεε μου σε αγαπω 

Ακου σε με θελω αποψε να σου μιλησω 

με τα χειλη να σου ψελισω 

Σ'αγαπω 

Απ'της αγαπη σου τη ζεστασια να κρατηθω 

Συνχωρεσε με,οτι κι αν εκανα παρακαλω 

Χριστε μου ποσο σ'αγαπω για σενα μοναχα ζω 

Να σ'γκαλιασω εστω μονο ενα λεπτο 

Γιατι πολλυ σε αγαπω 

Στο σκοταδι μονος μου φοβαμαι 

με την σκεψη μην μου φυγεις μακρια 

Και ξαναζησω τις στιγμες που πονανε 

Γιατι δεν θα αντεξω ξανα 

Χριστε μου ολα εισαι εσυ και δεν φοβαμαι 

Ακου με θελω αποψε να σου μιλησω 

με τα χειλη να σου ψελισω 

Σ'αγαπω 

Απ'της αγαπη σου τη ζεστασια να κρατηθω 

Συνχωρεσε με,οτι κι αν εκανα παρακαλω 

Χριστε μου ποσο σ'αγαπω για σενα μοναχα ζω 

Να σ'γκαλιασω εστω μονο ενα λεπτο 

Γιατι πολλυ σε αγαπω

............................................................................................

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. 

Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. 

Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. 

Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. 

Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος. 

Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. 

Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. 

Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα. 

Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. 

Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου. 

Δεν έχω καρδιά έμπονη για αναζήτησή Σου. 

Δεν έχω μετάνοια, ούτε κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. 

Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου με τα βιοτικά και υλικά, και δεν έχει τη δύναμη να σε δει με πόνο και συμπάθεια. 

Πάγωσε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να ζεσταθεί με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα. 

Αλλά Σύ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησέ μου ολοκληρωμένη μετάνοια και καρδιά έμπονη για να βγω και να Σ΄αναζητήσω μ΄όλη μου την ψυχή, γιατί, χωρίς Εσένα, είμαι ξένος κάθε καλού. 

Χάρισέ μου, λοιπόν, Αγαθέ, την Χάρη Σου. Ο Πατέρας Σου... ας ξανακαινουργώσει μέσα μου την Εικόνα Σου. Σε εγκατέλειψα - μή μ΄εγκαταλείψεις. 

Μακρύνθηκα από Σένα - βγες να μ΄αναζητήσεις, να με βρεις και να με ξαναβάλεις στο κοπάδι των λογικών Σου προβάτων, και να με θρέψεις, μαζί μ΄αυτά, με τη χλόη των Θείων Σου μυστηρίων, των οποίων τόπος είναι η καθαρή καρδιά, στην οποία παρουσιάζεται και η έλλαμψη των αποκαλύψεών Σου, που είναι παρηγοριά κι αναψυχή γι΄αυτούς που κοπίασαν για Σένα με θλίψεις και ποικίλα βάσανα. 

Μακάρι ν΄αξιωθούμε κι εμείς να δούμε αυτή την έλλαμψη, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. 

Αμήν.

...........................................................................................

Θεού σοφία μελετώ 

Θεού σοφός να γίνω 

να σκύψω στον αιώνιο νου 

στη χάρη να εμβαθύνω 

και τρέχω μέσα στις γραφές 

κι αγγίζω το χρυσάφι 

τους θησαυρούς του ουρανού 

τα ύψη και στα βάθη. 

Θεού σοφία μελετώ 

φως απ' το φως Του παίρνω 

μέσα στη σκοτεινιά της γης 

τη δάδα Του να φέρνω 

ν' ανάβουν φλόγες στην καρδιά 

να καιν' την αμαρτία 

αγκάθια και πικρόριζες 

και μίση και κακία. 

Θεού σοφία μελετώ 

στα ίχνη του σταυρού Του 

βλέπω το αίμα να κυλά 

απ' τη πλευρά του Γιου Του 

μέλι, κηρήθρας σταλαγμοί 

γλυκαίνουν την καρδιά μου 

ευγνωμοσύνης δάκρυα 

υγραίνουν τη ματιά μου. 

Θεού σοφία μελετώ 

κι εκστατικός θαυμάζω 

την αγκαλιά την ανοιχτή 

και τρέχω και κουρνιάζω 

και γαληνεύει η ψυχή 

στου πλάστη της τα χέρια 

με τα φτερά της προσευχής 

αγγίζει τα αιθέρια. 

Θεού σοφία μελετώ 

και είμαι σεσωσμένος 

απ΄τη μωρία των σοφών 

για πάντα λυτρωμένος 

κι όταν τα βέλη του ο εχθρός 

με λύσσα εκτοξεύει 

συντρίβονται στο λόγο του 

κι ο Κύριος θριαμβεύει.

..........................................................................................

Ευλογία, αγάπη ειρήνη καv συμπόνια 

θέλει κάθε απελπισμένος 

καv αυτp δοξολογει 

οταν ειναι ευτυχισμένος. 

Ευλογία, αγάπη, ειρήνη καv συμπόνια 

ειναι ο Δημιουργxς 

καv παιδί του αγαπημένο 

κάθε ανθρωπος καλός. 

Η συμπόνια εχει πρόσωπο ανθρώπου, 

η ευλογία εχει ανθρώπινη καρδιά, 

η αγάπη εχει ανθρώπινη μορφt 

κι η ειρήνη ρουχο ανθρώπινο φορα. 

Ευλογία, αγάπη, ειρήνη καv συμπόνια 

οταν θέλει ο απελπισμένος, 

εναν ανθρωπο ζητάει, 

γιp νp ειναι ευτυχισμένος. 

Ευλογία, αγάπη, ειρήνη καv συμπόνια 

σΏ ολους μοίρασε ο Θεός. 

ΝΏ αγαπατε τοzς ανθρώπους, 

οπως ο Δημιουργός.

.......................................................................................

Τον είδα που διάβαινε μέσα απ'τον ελαιώνα 

με τον λευκό χιτώνα του και αγκάθινο στεφάνι 

έσκυψε και άγγιξε χαμαί μια ταπεινή ανεμώνα 

στοχαστικός και αλλόκοτος στου κόσμου το ροδάνι. 

Είδα το βλέμμα του υγρό , τα χέρια του να στάζουν 

δάκρυα και άλλα δάκρυα και ιδρώτα αδερφικό 

τα μάτια του αβασίλευτοι ήλιοι και με κοιτάζουν 

σαν μία κούπα αγίασμα και χάδι πατρικό.. 

Στ'αλήθεια δεν εγνώριζα αν ήμουν γητεμένος 

Ή ένας θυμός παράξενος μ'έτρωγε σαν φωτιά 

Την ηδονή της αύρας του ρούφαγα μαγεμένος 

Με μία θλίψη απέραντη και ανείπωτη χαρά. 

Μου λέει : «Βλέπω από ψηλά αίμα και αδικία 

Φουσκώνουν και ματώνουνε οι πέντε μου πληγές 

Κοίτα τον κόσμο κυβερνά το μίσος και η κακία 

πλαστών θεών ανάθεμα και οχιές φαρμακερές. 

Κατέβηκα απ'το θρόνο μου και από την ερημιά μου 

και ψάχνω πάλι γολγοθά να ξανακαρφωθώ 

η πείνα και το διάφορο έφαγαν τα παιδιά μου 

οι φαρισαίοι έπλεψαν και πού να αναστηθώ; 

Ο δαίμονας κυρίεψε το σύμπαν και αφεντεύει 

πέντε χορτάτοι μοναχά και χίλιοι νηστικοί 

το αίμα άγρια πλήθεψε και o Άδης διαφεντεύει 

άρματα βαβυλώνια οργώνουνε την γη. 

Και τώρα αυτούς που έπλασα σκέφτομαι να δικάσω 

σε ένα καμίνι άσβεστο και τρόμο οδυνηρό 

με λένε όμως μακρόθυμο και πώς να το ξεχάσω 

και αντί ρομφαία ζεύομαι ξανά βαρύ σταυρό ». 

Έκλαψα ευθύς τον κόσμο μου και όλη τη γενιά μου 

Πλάνταξα και απέμεινα νεκρός κατάχαμα στη γη 

Ήρθε , γλυκό μου έδωσε στα χείλια μου φιλί 

Και με βαρύ περπάτημα χάθηκε από μπροστά μου.

..........................................................................................

Απ'το αίμα του Σταυρού Σου 

ω Χριστέ μου ξεκινούν, 

κύματα θείας αγάπης 

που το σύμπαν συγκλονούν. 

Ω πλυμένος με το αίμα 

πλησιάζω τον Θεό 

και την άπειρη αγάπη 

ταπεινά ευχαριστώ. 

Τέτοια αγάπη δεν μπορούσα 

ω ποτέ να φανταστώ, 

να πεθάνει καρφωμένος 

και για μένα ο Χριστός. 

Ναι, καρφώθηκε στο ξύλο 

για να λυτρωθώ εγώ, 

κι από του Σταυρού το δρόμο 

ν' ανεβώ στον ουρανό. 

Ω Θεέ μου, Σε δοξάζω 

που μου έδωσες Συ φως, 

να γνωρίσω τι μυστήριο 

κλείνει μέσα ο Σταυρός.

.................................................................................

Σε πολλούς τόπους. 

Σε πολλούς ανθρώπους. 

Σε πόνους και χαρές. 

Σε γκρεμούς συναρπαστικούς, μα μάταιους. 

Νόμιζα πως Σε είχα βρει. 

Δεν κρατούσε για πολύ. 

Πονούσα και πάλι απ΄την αρχή. 

Κρατιόμουν απ΄το τίποτα 

Με την ελπίδα να του δώσω μορφή 

Όνομα, όραμα, να το κάνω «κάτι». 

Πόσα χρόνια έζησα έτσι; 

Και γιατί; 

Γιατί δεν Σε είχα βρει πιο νωρίς; 

Γιατί δε Σε είχα αγαπήσει; 

Γιατί δεν είχα τολμήσει να σε κοιτάξω κατάματα; 

Γιατί επέμενα να επιλέγω το σκοτάδι; 

Διότι το σκοτάδι μου ήταν οικείο. 

Το γνώριζα. 

Το σκοτάδι μοιάζει λιγότερο φοβιστικό από το φως 

Όταν φοβάσαι τι θα φανερώσει το φως. 

Τι θα δείξει. 

Ποιος θα δείξει ότι είμαι. 

Τις αμαρτίες μου. 

Πως θα αντέξω να ζω με τις αμαρτίες μου; 

Πως θα μπορέσεις ακόμα κι Εσύ να με αγαπήσεις με τις αμαρτίες μου; 

Έτσι σκεφτόμουν επίμονα. 

Είχα παραδώσει την ψυχή και το σώμα μου αλλού. 

Και ήμουν καλά έτσι. 

Έτσι νεκρός. 

Έχει μία διεστραμμένη γλύκα αυτός ο θάνατος. 

Νομίζεις ότι είσαι καλά όταν τον ζεις. 

Νομίζεις ότι έτσι είναι η ζωή 

Και έτσι θα είναι για πάντα και δεν μπορείς να ξεφύγεις 

Οπότε γιατί να προσπαθήσεις; 

Και ξάφνου δεν ξέρω πως 

Έρχεται η στιγμή που Σε είδα ολοφάνερα. 

Όχι, δεν ήταν κάποια τυφλή πίστη που με οδήγησε σε Εσένα 

Αλλά μία εμπειρία 

Ένα φως. 

Ζεστό. 

Υπέροχο. 

Ήσυχο. 

Παρηγορητικό. 

Ένα φως αγάπης 

Της δικής Σου αγάπης για μένα. 

Πως μπορείς να με αγαπάς έτσι; 

Πως μπορείς να με αγαπάς τόσο; 

Σκύβω το κεφάλι μου και τρέχω ευτυχισμένος στην αγκαλιά Σου. 

Όλα είναι καλώς καμωμένα εδώ. 

Λύθηκαν πια τα μέσα μου. 

Αφήνομαι στο μυστήριό Σου και βαδίζω προς Εσένα. 

Σε δοξολογώ και Σε αγαπώ.

....................................................................................

Τι με έκαμε Χριστέ μου 

κι έσκυψα ευλαβικά, 

όταν στάθηκες κοντά μου 

και μου μίλησες γλυκά; 

Ήταν ο Σταυρός 

και ήταν τα καρφιά 

ζωής πηγή το αίμα να κυλά. 

Κι ήταν μια καρδιά 

που μ' άνοιξε πλατιά 

αγάπης αγκαλιά. 

Τι με έκαμε Χριστέ μου 

κι είπα θέλω να σωθώ? 

και Σου κράτησα το χέρι 

και παντού Σ' ακολουθώ; 

Ήταν ο Σταυρός... 

Τι με έκαμε Χριστέ μου 

και Σ'αγάπησα κι εγώ 

και Σε πήρα στην καρδιά μου 

της ζωής μου αρχηγό; 

Ήταν ο Σταυρός σου Θεέ μου

.........................................................................................

Κουράστηκες να βγεις στο Γολγοθά 

με το βαρύ Σου το Σταυρό στον ώμο. 

Με χλευασμούς, μαρτύρια τρομερά 

ετράβηξες του Πάθους Σου το δρόμο. 

Σα να γροικώ κτυπήματα φρικτά, 

σα να θωρώ καρφιά να σε τρυπούνε. 

Μα λέξη ή γογγυσμό χείλη σεμνά, 

στους σταυρωτές δε βρήκανε να πούνε! 

Τώρα Σε βλέπω πάνω στο Σταυρό, 

περίλυπο χλωμό και πονεμένο. 

Πικρό τ΄ Άγιο Σου στόμα και στεγνό, 

τ΄ άσπιλο το κορμί Σου μαραμένο. 

Το κάλλος Σου τ΄ ανέκφραστο θωρώ, 

αγνώριστο μες στη βαθιά οδύνη. 

Μα δείχνεις της ψυχής το θησαυρό 

κι ως τη στερνή πνοή την καλωσύνη. 

Τ΄ Άγιο Σου αίμα κόκκινο, καυτό 

την κέρινη την όψη Σου χαράζει 

το Σταυρικό Σου πάθος το βουβό, 

το Θρόνο τ΄ ουρανού σου ετοιμάζει. 

Ω Βασιλιά μου Συ των ουρανών, 

Συ γίνηκες και βασιλιάς στον πόνο, 

για να χαρίσεις βάλσαμο τρανό 

σ΄ αυτούς που γράψανε της αδικίας το Νόμο. 

Κι υπέφερες τα πάθη τα φρικτά 

μ΄ υπομονή και πλέρια καρτερία 

και χάρισες στον κόσμο Σου μ΄ αυτά 

την πιο γλυκιά, τρανή παρηγορία.

.......................................................................................

Σε περίμενα πολύ καιρό Χριστέ μου 

Την άνοιξη με τα χελιδόνια, 

το καλοκαίρι με γεμάτα τα χέρια μου ώριμα φρούτα, 

το φθινόπωρο ανοίγοντας πάνω στο νοτισμένο χώμα 

τ'αυλάκια της σποράς, 

το χειμώνα πίνοντας παλιό κόκκινο κρασί. 

Μέσα στο μυαλό μου η εικόνα σου η πρώτη, 

και το πρώτο καλωσόρισμα στον ερχομό σου. 

«έρχεται», έλεγα, «έρχεται ο νικητής της μοναξιάς, 

της οδύνης και του θανάτου μου». 

'Ερχεται η αγάπη φώναζα. 

Κι όταν ήρθες στην καρδιά μου Χριστέ όλες μου οι λύπες γλιστρίσανε γίνανε χαρά 

όπως γλιστράει το νερό πάνω στο γυαλί και δεν αφήνει χνάρι, 

κι απόμεινε μόνο η δική σου η πιο μεγάλη αγάπη 

Κείνη που 'ναι ανείπωτη ακόμα, 

γιατί δεν βρέθηκαν λέξεις ποτέ να την ιστορήσουν, 

κι ούτε στόμα ανθρώπου ευλογήθηκε ποτέ να ομολογήσει. 

Ήρθες κι έθρεψες την μοναξιά μου με την αγάπη σου προς εμέ, 

και μου άπλωσες το χέρι. 

Στο δρόμο το δικό μου έκανες καρτέρι 

μήτε τη γλώσσα μου μίλησες , παρά απλώνοντας τα χέρια 

με τον σταυρό σου μου'δειξες 

τα δικά σου μονοπάτια. 

Έχω ένα παράπονο, ακριβέ μου, και θα σου το πω. 

Δε μου γύρεψες ποτέ τίποτα 

παρά μονάχα να σε αγαπώ 

Κι όμως είσ'ωραίος, κι η αγάπη σου δεν έχει μέτρο 

όταν σου είπα Χριστέ μου άλλο δεν αντέχω 

Μας χώριζε ένα ποτάμι απελπισίας, αμαρτίας 

Εσύ στη μίαν όχθη κι εγώ στην άλλη. 

Μα έκανες τον σταυρό σου ένα γεφύρι να σε φτάσω. 

Θα΄ναι γερό γεφύρι,και θα το περπατήσω 

Κι εσύ στέκεις απέναντι φωνάζοντά με αγάπη 

έλα σε περιμένω με ανοιχτή αγκάλη

.........................................................................................

 

Έχω έναν πόθο εσωτερικό, 

να βρω τον Θεό. 

Κύριε και Θεέ μου.... 

Σε ψάχνω παντού! 

Σε αναζητώ Θεέ μου.. 

Μέσα στη σιωπή των βουνών, 

Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών, 

Μέσα στις καρδιές των ταπεινών, 

Μέσα στα αστέρια των ουρανών ! 

Σε αναζητώ Θεέ μου... 

Μέσα στη βοή των θαλασσών, 

Μέσα στη ροή των ποταμών, 

Μέσα στην ηρεμία των δασών, 

Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών! 

Σε αναζητώ Θεέ μου.. 

Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου, 

Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου, 

Μέσα στη χαρά της ζωής μου! 

Σε αναζητώ Θεέ μου... 

εκεί ψηλά, 

στο σταυρό του Γολγοθά. 

Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου, 

Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου, 

Μέσα στην απότητα των λόγων Σου, 

Μέσα στη θερμότητα του θείου Φωτός Σου! 

Σε αναζητώ Θεέ μου... 

Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου, 

Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου, 

Μέσα στη θλίψη της ζωής μου, 

Μέσα στη μοναξιά μου ! 

Σε αναζητώ Θεέ μου, 

για να μάθω, 

γιατί αγαπώ, 

γιατί ζώ, 

γιατι πεθαίνω! 

Σε αναζητώ Θεέ μου, 

για να μάθω 

που πηγαίνω!

...........................................................................................

 

Αγάπη" δωρο του Θεου, αδέρφια μου σκορπατε" 

παντου, σε φίλους και εχθρούς, τους παντες ν' αγαπατε. 

Αγάπη συνανθρώποι μου εχετε μεταξύ σας, 

πάντα αγάπη πλούσια ας εχει η ψυχή σας. 

Αγάπη ειναι ο Θεός ολος πλημμυρισμένος, 

αγάπη μας εδίδαξε, ας ειναι ευλογημένος! 

Αγάπη, πιο πολύτιμο στον κόσμο δεν υπάρχει, 

διώνει απx τον ανθρωπο το αγχος και τα πάθη. 

Αγάπη δίδαξε ο Χριστός, ο ανθρωπος να εχει, 

απ' την κακία, το κακό, το μίσος να απέχει. 

Αγάπη ακόμα δίδαξαν οι Αγιοι Πατέρες 

και πιο πολz την εχουμε ανάγκη αυτrς τις μέρες. 

Αγάπη ζητα η εποχή, αγάπη κι ο καιρός μας 

ας πάρουμε παράδειγμα τον Ιησου Χριστό μας. 

Αγάπη αδέρφια ναχετε πάντοτε στο πλευρό σας 

τότε θα ειναι ανάλαφρος, σαν πούπουλο ο σταυρός σας. 

Αγάπη κι ο Απόστολος Παυλος απέραντη ειχε 

και τόση για τον ανθρωπο απx αυτtν κατειχε, 

που αιώνια να κολαστη εδινε την ψυχή του, 

για προκειμένου να σωθουν οι ασπονδοι εχθροί του!

..............................................................................................