Ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης (Ρώσος)
Στοιχεία για τη ζωή του παίρνουμε από το βιβλίο "ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ" του επισκ. Αλεξάνδρου Σεμενώφ - Τιάν - Σάνσκυ, που το μετέφρασε ο Αρχιμ. Τιμόθεος Καθηγούμενος της Ι. Μονής Παρακλήτου Ωρωπού και το εξέδωσε η ίδια η Μονή.
Αυτός ο άγιος Ιωάννης λοιπόν, γεννήθηκε Στις 18 Οκτωβρίου του 1829 στο χωριό Σούρα του νομού Αρχάγγελσκ και το πρώτο του όνομα ήταν Ιβάν 'Ηλιτς Σέργιεφ.
Οι γονείς του ονομάζονταν Ηλίας Μιχαήλοβιτς Σέργιεφ και ήταν Ιεροψάλτης, η δε μητέρα του Θεοδώρα Βλάσιεθνα. Στην αρχή τα γράμματα τα "έπαιρνε" δύσκολα, αλλά κατόπιν προχώρησε και με κρατική υποτροφία. Το 1851, μπήκε στη Θεολογική Ακαδημία της Πετρούπολης.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή, παντρεύτηκε την Ελισάβετ Κωνσταντίνοβα και του πρότειναν να αναλάβει θέση Ιερέα στον καθεδρικό ναό της Κρονστάνδης αφιερωμένο στον Αγ. Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.
Στις 11 Νοεμβρίου 1855 έγινε η χειροτονία του σε διάκονο και την επομένη σε πρεσβύτερο. Χειροτονήθηκε στην Πετρούπολη από τον επίσκοπο Βιννίσκυ Χριστόφορο στο ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Από 'κει και πέρα αρχίζει μια τέτοια πνευματική ανοδική πορεία, που είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς μέσα σε λίγες γραμμές.
Υπήρξε φωτεινό παράδειγμα λειτουργού Ιερέως, άριστος ποιμένας αφού ίδρυσε πολλά ευαγή ιδρύματα και έδωσε όλο του τον εαυτό στη βοήθεια των συνανθρώπων του.
Επίσης συνέγραψε πολύ πνευματικά έργα και ο Θεός του είχε δωρίσει το χάρισμα να θαυματουργεί δια των θερμών του προσευχών.
Πέθανε στις 7.40 το πρωί της 20ης Δεκεμβρίου του 1908 σε ηλικία 80 χρονών, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πνευματικό αλλά και υλικό έργο για το ποίμνιο του.
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος και Ιερομάρτυρας (εορτή Ιγνάτιος)
Ο χρόνος γέννησης και η εθνικότητα του Άγιου Ιγνατίου είναι ασαφή. Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ποίμανε σαν αποστολικός διδάσκαλος και στάθηκε φρουρός των ψυχών του ποιμνίου του.
Όταν ο Τραϊανός διέταξε διωγμό κατά των Χριστιανών, θαρραλέα ο Ιγνάτιος, ενώ ο βασιλιάς περνούσε από την Αντιόχεια, παρουσιάστηκε μπροστά του και υπεράσπισε τα δίκαια της Εκκλησίας και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης. Τότε ο Τραϊανός, διέταξε τη σύλληψη του Ιγνατίου και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Οι χριστιανοί της Ρώμης σκόπευαν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο, αλλά ο Ιγνάτιος, με φλογερή δίψα προς το μαρτύριο, έγραψε σ' αυτούς να αφήσουν να γίνει το θέλημα του Θεού.
Έτσι, την 20η Δεκεμβρίου του έτους 107 μ.Χ., τον έριξαν στο αμφιθέατρο, όπου πεινασμένα θηρία τον κατασπάραξαν. Διασώθηκαν μόνο τα μεγαλύτερα από τα οστά του, που μεταφέρθηκαν και τάφηκαν με τιμές στην Αντιόχεια. Αργότερα μετακομίσθηκαν στη Ρώμη (β’ ανακομιδή το 540 μ.Χ. και εναποτέθησαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Κλήμεντος). Έτσι, ο Ιγνάτιος έμεινε μέχρι τέλους πιστός στη διδαχή του Χριστού, και "ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον πατέρα και τον υιόν έχει".
Εκείνος δηλαδή, που μένει στη διδαχή του Χριστού, αυτός και τον Πατέρα και τον Υιό έχει, διότι αυτός έγινε ναός του Θεού και επομένως φέρει μέσα του το Θεό. Γι' αυτό και ο Ιγνάτιος επονομάσθηκε Θεοφόρος.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, Θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε, και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Των λαμπρών αγώνων σου, η φωτοφόρος ημέρα, προκηρύττει άπασι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα, τούτου γάρ διψών εκ πόθου κατατρυφήσαι, έσπευσας υπό θηρίων αναλωθήναι, διά τούτο Θεοφόρος, προσηγορεύθης Ιγνάτιε ένδοξε.
Ο Όσιος Φιλογόνιος
Ο Όσιος Φιλογόνιος έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Επιδόθηκε από την παιδική του ηλικία, στην εκμάθηση των ιερών γραμμάτων και έτσι αφιέρωσε τον εαυτό του στο Θεό.
Τόσο η ευγλωττία του όσο και η αναμφισβήτητη ευσέβεια και χρηστότης του, έκαναν τους χριστιανούς της Αντιόχειας να τον αναδείξουν σε επίσκοπο της μεγάλης και περίλαμπρης πόλης τους. Ο Φιλογόνιος ήταν δικηγόρος, ασκούσε το επάγγελμά του με γνώμονα τα φιλανθρωπικά του αισθήματα.
Οπότε μπορούσε, υπεράσπιζε τους συνανθρώπους του που είχαν αδικηθεί και ήταν αδύναμοι απέναντι στους καταπιεστές ειδωλολάτρες. Ο Χρυσόστομος μας πληροφορεί ότι ο επίσκοπος Αντιόχειας, ο Φιλογόνιος, ήταν έγγαμος και είχε μία θυγατέρα όταν χειροτονήθηκε.
Η οικογένειά του όμως δεν τον εμπόδισε να διατελέσει μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και να αφιερωθεί στο ποίμνιό του. Ο Όσιος Φιλογόνιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο εν ειρήνη.
Ο Άγιος Ιωάννης ο ράφτης Νεομάρτυρας από τη Θάσο
Το ηρωικό αυτό παιδί, γεννήθηκε στο χωριό Μαρίαις του νησιού Θάσου. Σε ηλικία 14 ετών ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και μάθαινε την τέχνη του ράφτη στο Γαλατά. Κάποτε πήγε σ' ένα κατάστημα Εβραίου εμπόρου για ν' αγοράσει κλωστές και φιλονίκησε μ' αυτόν. Ο Εβραίος βρήκε την ευκαιρία την ώρα που ο Χότζας βρισκόταν πάνω στον μιναρέ, κατηγόρησε τον Ιωάννη ότι βρίζει την πίστη και το προσκύνημα των Τούρκων.
Όταν το παιδί οδηγήθηκε μπροστά στον βεζίρη και πιεζόταν ν' αρνηθεί τον Χριστό, με γενναιότητα απάντησε: "Δεν θ' αρνηθώ ποτέ τον γλυκύτατο μου Ιησού Χριστό, και αν ακόμα μύρια βάσανα μου κάνετε και το βασίλειο σας όλο μου χαρίσετε".
Βλέποντας ο βεζίρης την αμετάθετη γνώμη του παιδιού, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Έτσι στην τοποθεσία "Τσαρσί των γουναράδων" ο δήμιος έκοψε μαρτυρικά λίγο-λίγο το κεφάλι του ηρωικού παιδιού στις 20 Δεκεμβρίου 1652.
Τον βίο του Αγίου συνέγραψε ο Ιωάννης Καρυοφύλλης και ο Μελέτιος Συρίγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου