Αυτές τις μέρες , ας ξεφύγουμε λίγο απ΄ τον εαυτό μας.

Ας βγούμε για λίγο απ΄ την ασφικτικά κλεισμένη φυλακή του " εγώ " μας .

Απ΄ το καβούκι μας , που σαν χελώνες και σαλιγγάρια κρυφοκουρνιάζουμε μέσα. 

Ας ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας , κι΄ ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας..

Την άλλη βδομάδα ...

και πάλιν δεν θα προλαμβαίνουμε,

μες τα πολλά τρεχάματα που θάχουμε ...

Γι΄ αυτό ... τώρα ... σήμερα , όχι αύριο , όχι μετά .

Ας δούμε τον συνάνθρωπό μας , τον διπλανό μας, τον αδελφό μας .

Ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη απ΄ την καρδιά μας . 

Ας θυσιάσουμε λίγο απ΄ το χρόνο μας , σε κάποιο μοναχικό

συνάνθρωπό μας , που θέλει δυό κουβέντες να μοιραστεί .

Ας δώσουμε παρηγοριά , σε κάποιον που πονάει , για κάποιον λόγο ..

Ας πάμε βόλτα με τα παιδιά μας , κι΄ ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν ,

χωρίς να βιαζόμαστε , γιατί " κάτι " άλλο περιμένει ...

Ας ακούσουμε υπομονετικά,τον άνθρωπό μας , για τα τόσα που τον

απασχολούν καθημερινά , κι΄ ας μην πούμε τίποτα .

Να νοιώσει όμως , πως τον ακούσαμε , πως τον νοιώσαμε , πως τον κατανοήσαμε ...

Ας τρέξουμε , ακόμα και με τη σκέψη μας , με την προσευχή μας , σε κάποιους συνανθρώπους μας , που έχασαν αγαπημένες τους ψυχές πρόσφατα ,

και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τον πόνο , και ας μιλήσουμε Στον Κύριο γι΄ αυτούς .. 

Ας πούμε και δυό λόγια προσευχής , για όσους βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου ,

σε κάποιο νοσοκομείο , και δίνουν τη δική τους μάχη ,

και βαδίζουν το δικό τους γολγοθά , και αυτοί , και οι δικοί τους άνθρωποι . . ..

Καιρός να βγούμε απ΄ το "εγώ " μας .

Καιρός να κοιτάξουμε στα μάτια τον αδελφό μας . . .

και μέσα σ΄ αυτά τα μάτια . . . θα δούμε Τον Θεό !