...Ο Κύριος, όμως, πάνω στο σταυρό ένιωθε εκείνη τη στιγμή όλη την κακία. Την κακία όχι μόνο αυτών που ήταν κάτω και τον κοιτούσαν, αλλά την κακία όλων των Ιεροσολύμων, την κακία των ανθρώπων όλης της γης. Όλη την εμπάθεια, όλη την αμαρτωλότητα, όλες τις αδικίες, όλο τον εγωισμό, όλη τη φιλαυτία, όλες τις αμαρτίες της γης εκείνης της εποχής. Των ανθρώπων της προηγούμενης γενιάς, της προ-προηγούμενης. Των ανθρώπων που φτάνουν μέχρι τον Αδάμ και την Εύα. Και το συγκλονιστικό: και των ανθρώπων που θα γεννιόντουσαν μετά την εποχή του Κυρίου και θα έφταναν μέχρι την εποχή τη δική μας και μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, στα έσχατα. Όλη αυτή την κακία, ο Κύριος την αισθανόταν συσσωρευμένη επάνω του. Το μίσος των ανθρώπων...Γιατί ,ξέρετε, τον Κύριο τον σταύρωσαν εκείνοι μεν οι άνθρωποι -της εποχής του-, αλλά στην πραγματικότητα ο Κύριος ένιωσε και την δική μας την κακία, γιατί και εμείς θα τον σταυρώναμε. Αισ.θάνθηκε, λοιπόν, ότι "δια φθόνων παρέδωκαν αυτόν", το ήξερε ο Κύριος, και αυτός ο φθόνος την ευαίσθητη ψυχή του την έκανε να πονά πάρα πολύ. Και να υποφέρει. Και να θλίβεται απ'αυτό τον πόνο. Έκανε τόσα πολλά, έδειξε τόση αγάπη και τον πληρώσαμε με τόση κακία. Όλοι μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου